روایتی از امیرالمومنین هست که فرمودند: قلب‌ها سه نوع هستند:

۱. قلبی که مشهور به دنیاست؛ که نصیبش سختی و بلا می‌شود.

یعنی دغدغه خودش و دلش خدا و نماز و روزه و خمس و زکات نیست؛ بلکه تنها دغدغه‌اش، پول است؛تنها دغدغه‌اش ،ماشین گران قیمت است؛ تنها دغدغه‌اش خانه هزار متری است؛ دغدغه‌اش خوشگذرانی و غذای خوب است ؛اما اصلاً ذره‌ای به فکر خدا و قبر و قیامت نیست.

یا نماز نمی‌خواند؛یا اگر هم می‌خواند آخر وقت و با حواس پرت.

کاسبی هم که می‌کند، فکر حلال و حرام نیست‌ نه مسائل شرعی کاسبیش را بلد است و نه دقت در کسب و کارش دارد .ربا می‌خورد؛ گران فروشی می‌کند؛ سر مردم را کلاه می‌گذارد؛ غش در معامله می‌کند،جنس قلابی دست مردم می‌دهد. چون تنها فکرش این است که پول بیشتری در بیاورد، حتی از راه حرام.

خب چنین کسی جز سختی در پیش ندارد. باید شبانه روز کار کند و زحمت بکشد؛ آخرش هم از دنیا،همان قدر که خدا می‌خواهد به او می‌رسد. چکش برگشت می‌خورد؛ سفته‌اش را به اجرا می‌گذارد؛ با خانواده‌اش اختلاف پیدا می‌کند؛ پسرش چون اهل خدا نیست معتاد می‌شود؛ بچه‌هایش هم چون اهل دنیا هستند خلافکار می‌شوند و هر روز باید به کلانتری برود و ….این‌ها سختی‌های اهل دنیا بودن است.

۲.قلبی که مشغول به آخرت است؛ که درجات بالایی نصیبش می‌شود.

یکی دیگر از قلب‌ها،قلبی است که اهل عبادت است؛ اهل خدا و قیامت است؛ اهل کار خیر است؛ اهل کاسبی حلال است که از حلال پول به دست آورد و در راه حلال و در راه خدا خرج کند.

لذا مغازه‌اش را اول وقت می‌بندد و سراغ نماز و خدا می‌رود ؛مسائل کسب و کارش را یاد می‌گیرد؛ و به حق الناس و مال مردم دقت می‌کند؛ چون برایش مهم این است که در قیامت یا جهنمی‌ها نباشد.

چنین کسی، هم در دنیا بدون سختی‌های اهل دنیا زندگی می‌کند و هم در آخرت رو سفید است و بهش نصیبش می‌شود.

۳. قلبی که مشغول مولا است؛ که هم دنیا دارد و هم آخرت و هم خدا.

یعنی قلبی که نه تنها برای دنیا دغدغه ندارد؛ هر که برای بهشت و جهنم هم دغدغه‌ای ندارد؛ فقط دغدغه‌اش رضایت خداست.فقط کار را برای خدا انجام می‌دهد .اصلاً کاری ندارد که مزد می‌دهند یا نه .

بیشتر ما برای ترس از جهنم نماز می‌خوانیم. اگر جهنم نبود خیلی از ما نماز هم نمی‌خواندیم.

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن

           که دوست خود روش بند پروری داند

امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: خدایا من تو رو عبادت می‌کنم ؛نه برای ترس از جهنم است و نه برای امید به بهشت؛ بلکه برای آن است که تو را مستحق عبادت دیده‌ام و عبادتت می‌کنم.

چنین کسی هم دنیا نصیبش می‌شود ؛هم در آخرت جایگاه خوبی دارد و هم خدا هوایش را دارد.

چون در روایت آمده است :کسی که برای خدا باشد، خدا هم برای اوست.

این افراد در دنیا و سلطنت می‌کنند.

با خدا باش پادشاهی کن

           بی خدا باش و هرچه خواهی کن