گاهی تبعیض نابجا میان افراد،حسادت آنان را بر می انگیزد.مثلا پدر یا مادری به یکی از فرزندانش اظهار علاقه بیشتری می کند ،این عمل باعث حسادت دیگر فرزندان می شود .

گاهی مردم توجیه نیستند و شرایط را یکسان می پندارند و همین که یک برتری و امتیازی دیدند حسادت می ورزند .در حالی که اگر حکمت و دلیل تفاوت ها بدانند آرام می شوند .

حسادت در خاندان نبوت نیز پیدا می شود ، همانگونه که در خانه حضرت یعقوب ، حسادت فرزندان ،آنان را به چاه افکندن برادر وادار کرد .

دامنه حسادت نسبت به نعمت های مادی نیست ، بلکه گاهی نسبت به ایمان افراد حسادت می شود و می خواهند آنان را به کفر برگردانند.«یردونکم من بعد ایمانکم کفارا حسدا»بقره.109

روشن است که حسادت ، آرزوی نابودی نعمت دیگران است ، وگرنه درخواست نعمت از خداوند ، حسادت نیست .چنانکه سلیمان از خداوند حکومتی بی نظیر خواست :«ملکا لا ینبغی لاحد»ص35 و حضرت علی علیه السلام در دعای کمیل از خداوند می خواهد که نصیب او بیشتر باشد و قرب او به خداوند نیز بیشتر باشد .«و اجعلنی من احسن عبیدک نصیبا عندک و اقربهم منزله منک ..»

برای درمان حسادت باید اینگونه فکر کرد :

دنیا ، کوتاه و کوچک است و غصه برای آن ارزشی ندارد.

ما نیز نعمت هایی داریم که دیگران ندارند .

نعمت ها بر اساس حکمت تقسیم شده است،گرچه ما حکمت آن ندانیم آنکه نعمتش بیشتر است ، مسئولیتش بیشتر است .

بدانیم که حسادت ما بی نتیجه است و خداوند به خاطر اینکه بنده چشم دیدن نعمتی را ندارد لطف خود را قطع نمی کند و فقط خودمان را رنج می دهیم .

۱. تواضع

کسانی که به کار خیر و نماز دعوت می‌کنند باید در برابر مخاطب خود تواضع کامل داشته باشند، باید زندگی عادی داشته باشند، هدفشان نباید برتری طلبی باشد.

۲.شرح صدر و اخلاق نیک

دعوت کننده به کار خیر باید دارای اخلاق عالی و سعه صدر باشد.

۳. خوشنامی دعوت کننده

باید در جامعه خوش سابقه و بدون حاشیه باشد در واقع یکی از علل تاثیر سخنان پیامبر در مردم آن روزگار نیز همین خوشنامی ایشان بود که مردم او را محمد امین نامیده بودند.

۴. معلومات و دانش کافی

هر کاری نیاز به علم مخصوص دارد و دعوت به حق نیز اینگونه است، دعوت باید همراه با حکمت، موعظه، حسنه و جدال احسن باشد، دعوت  به نماز و هر کار الهی دیگر ،باید بر اساس بصیرت باشد. در دعوت باید به بهترین بیان و با متانت سخن بگوید، باید از راه‌های حقی که اولیای خدا رفته‌اند پیروی کرد و به اسم‌هایی همچون ابتکار و نوآوری وقار و متانت خود نیز سنت‌های خوب دیگران را از بین نبریم در نهایت دعوت باید طبق اخلاق و ادبیات و فرهنگ مخاطب باشد.

۵ .بیان روان

همین که خداوند متعال به حضرت موسی علیه السلام فرمود که برای دعوت به سراغ فرعون برود ایشان دو مطلب را از خداوند خواستند که یکی باز شدن لکنت زبانش دیگری اینکه برادرش که از او خوش زبان‌تر بود نیز همراهش گردد کسانی که مسئولیت دعوت به نماز یا آموزش آن هستند باید سعی کنند این سخن‌ها را به گونه‌ای بگویند که عوام آنها را بفهمند و خواص آنها را بپسندند بعضی بیان روانی دارند به گونه‌ای که همه مردم آن را می‌فهمند ولی کلامشان همراه با علم و منطق نیست یعنی خواص آن را نمی‌پسندد و رد می‌کنند، برخی دیگر کلامشان منطقی است ولی روانگو نیستند، یعنی خواص آن را می‌پسندند ولی عوام آن را نمی‌فهمند. استاد و معلم و روحانی باید آنگونه باشد که عوام بفهمد و خواص بپسندند یعنی هم با استدلال باشد هم روان و قابل فهم برای همه گفته شود.

۶. اخلاص در دعوت

یعنی دعوت او بدون چشم داشت و امکانات و تجملات دیگران باشد، هیچ گونه توقع پاداش و تشکری از مخاطب نداشته باشد و از هیچکس نترسد و سرزنش این و آن در او اثر نکند.

۷.دلسوزی

دعوت کننده به نماز باید مانند پیامبر اسلام سوز و شور ویژه‌ای داشته باشد خداوند متعال می‌فرماید سختی و رنج شما بر پیامبر بسیار گران است تذکر هم باید مانند پیامبر از روی سوز باشد.

۸.شروع از خود و اطرافیان

لازم است که عوت کننده خود به آنچه که دعوت می‌کند عامل باشد همچنین از خویشان و اطرافیان شروع کند.

۹.صبر و استقامت

دعوت کننده باید بداند که کار او نیاز به صبر و تحمل دارد و او باید صبر کند او باید پیش بینی آن را بکند که در جامعه افراد لجوجی هم هستند که در مقابل تمام دعوت‌ها و تبلیغات و استدلال‌ها جز لجبازی عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دهند.

۱۰. ایمان به کار

باید دعوت کنندگان به آنچه مردم را بدان دعوت می‌کنند ایمان داشته باشند.

۱۱. زبان مناسب و صلابت در گفتار

دعوت کننده باید ضمن خوش اخلاقی صلابت و قاطعیت داشته باشد نباید از هوس‌های مردم پیروی کند نباید دعوت و تبلیغ ما را به مرز ناز کشیدن و باج دادن بکشد چرا که اگر همه مردم زمین کافر شوند ذره‌ای در ذات مقدس الهی اثر ندارد گاهی افراد که مردم را به حق دعوت می‌کنند باید با قدرت موانع سر راه خود را بردارند در قرآن کریم گونه‌هایی به چشم می‌خورد که مردان خدا با قدرت و قاطعیت موانع راه خدا را در هم می‌شکستند.