خدا ترس ندارد.اما خوب است که انسان همیشه به دلیل آنکه اعمال خوبی در درگاه خدا ندارد و احترام او را نگه نداشته است ،از مقام خدا بترسد و کمی اشک بریزد.اینکه همه دنیا و آخرت ما به دست خداست و ما اعمالمان کمتر مورد پسند خداست ترس ندارد؟

خداوند اگر اراده کند عالم به هم می ریزد ،اگر اراده کند ما زنده نمی مانیم . اما ما توجهی به مقام خدا در اعمالمان نداریم . امامان ما در پیشگاه خدا آن قدر گریه می کردند که از اشک محاسنشان خیس می شد.حالا ما باید چه کنیم ؟

ما باید چگونه باشیم ؟عملی داریم که به آن تکیه کنیم ؟چرا ما اینقدر غافلیم؟