زمانی که کودک با والدین خود صحبت می کند ، انتظار دارد آن ها به او توجه کامل داشته باشند .گاهی پدر و مادر اظهار می دارند که ما به او توجه می کنیم و یا این که مدت زمان زیادی را در منزل و در کنار کودک مان هستیم و همه ی آن چه را نیاز دارد ، برایش فراهم می کنیم . اما آن جه مدنظر است تنها مدت زمان حضور شماست که در نحوه ارتباط با کودک بسیار تاثیر گذار است .

وقتی وانمود می کنیم که به حرف های کودکمان گوش می دهیم ، در حالی که در ذهن ما درگیر مساله دیگری است، یا زمانی گوش میدهیم و همزمان فعالیت دیگری را هم انجام می دهیم ،مثلا تلویزیون نگاه می کنیم و یا روزنامه و یا آشپزی می کنیم و……کودک توجه کافی را از جانب ما دریافت نمی کند . کودکان اغلب دوست دارند درمورد تجربه و کارهایشان با بزرگترها صحبت کنند.مثلا کودک در مورد معلمش و یا دوستانش صحبت و یا حتی شکایت می کند این زمانی است که ماباید به او توجه کامل داشته باشیم چون او الان آماده است که برای ما صحبت کند باید هر کاری داریم کنار بگذاریم و به او توجه کنیم ،چون بی علاقگی به فعالیت هایش ممکن است در کودک این را بوجود آورد که پدر مادر برای او اهمیتی قائل نیستند. نباید تلاش کنیم که به حقیقت برسیم و او را سوال پیج کنیم . فقط باید به لحن احساسی او پاسخ دهیم.
توجه کوتاهی که در این زمان به کودک نشان می دهیم،سبب می شود که ارتباط قوی تری بین ما ایجاد شود.