نمایشی بنام حقوق زنان

حالا که سر و صداها خوابید. حالا که جامعه چند روز درگیر شد و به فراموشی سپرد تا در روزهای آینده به سراغ داستان جدید برود… من نمیدانم پژمان جمشیدی متهم است یا مجرم. شرع اسلام و اخلاق اهل بیت علیهم السلام اجازه قضاوت و دامن زدن به گناه شخصی دیگران را نمیدهد. مساله نوع روبرو شدن جامعه با یک خبر است. یک طرف این ماجرا یک دختر بود. همین کافی نبود که جامعه سمت دختر باشد! چرا کسی نگفت: در جامعه مردسالار ایران حق زنان را می خورند! چرا کسی برای این خواهرمان به سبک شروین شعر نخواند. چرا کسی فورا حق را به دختر نداد؟ مساله شخص پژمان و پدارم نیست. مساله نوع مواجهه و روبرو شدن با یک مساله با دو استاندارد است. تمام کسانیکه همیشه مدعی بودند که ما حق قضاوت نداریم! فورا قضاوت کردند حتی یک درصد به دختر شاکی حق ندادند.

حق را با شخص نباید شناخت. اگر فرد محبوبی بود حق را با او بسنجیم. حق را اینگونه تعیین نمی‌کنند. این رفتار نشان داد ته ذهن ما هنوز همان روال ادامه دارد ولی دوست داریم خودمان را طرفدار حقوق زنان معرفی کنیم و ژست بگیریم.

این طبیعی نیست. ان شاالله خبر رد شود.