شخصی را دیدند که مدت ۳۰ سال نمازهایش را قضا می‌کرد از او پرسیدند چرا نمازهایت را قضا می‌کنی؟ گفت من عادت داشتم که نمازم را در مسجد و در صف اول و به جماعت بخوانم یک روز به جهت عذری دیر به مسجد آمدم به طوری که در صف اول جانبود و به ناچار در صف دوم ایستادم، در همان حال در نفس خود حالت خجالت و شرمندگی یافتم از اینکه مردم را در صف دوم ملاحظه می‌کنند، دانستم که در این مدت ۳۰ سال چون مردم مرا در صف اول می‌دیدند ، این عمل باعث خوشحالی و اطمینان خاطر من بود و من به وسیله آن شاد و خوشحال می‌شدم و متوجه نبودم که نماز را برای خدا نمی‌خواندم بلکه به جهت مردم دنیا بود.

آری اگر پرده از روی کار مردم کنار رود و به دقایق امور هر کس رسیدگی شود چه بسیار افرادی دیده می‌شوند که اعمالشان از آفات سالم نمانده، در حالی که خود آنها هم متوجه نبودند، چنانچه خداوند در قرآن می‌فرماید< قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالا>.ای پیامبر ص بگو آیا به شما خبر دهیم  که زیانکارترین مردم چه کسانی هستند ؟آنهایی که سعی و تلاشهیشان  در زندگی دنیا گم و نابود شده ،با این حال گمان می‌کنند که کار خوب و نیکی انجام می‌دهند.

معراج السعاده صفحه ۴۸۹