میزان هماهنگی پدر و مادر در شیوه ی فرزند پروری،نقش بسیار مهمی در فرمان پذیری کودک دارد .چنان چه سبک فرزند پروری سبک فرزند پروریی پدر و مادر متفاوت باشد ، کودک پیام های متضادی را از دو طرف دریافت می کند . رابطه معیوب ،مربوط به والدینی است ک به دلایل مختلف پیام های دو گانه برای فرزندان خود ارسال می کنند . بنابراین کودک سردر گم می شود و نمی تواند تشخیص بدهد که از چه کسی باید پیروی کندو درنهایت به سمت کسی متمایل می شود که سخت گیری کمتری داشته و منفعت بیشتری برای کودک دارد . ضمن این که کودک از عدم هماهنگی پدر و مادر زجر می کشد و احساس عدم امنیت می کند، از همه مهمتر این است که وقتی پدر و مادر یکدیگر را نقض می کنند ، اقتدارشان زیر سوال می رود و این مسئل به شدت موجب نافرمانی کودک می گردد.

پدر و مادر باید ثبات رای داشته باشند ، یعنی

اگر قرار است در برابر یک رفتار به شیوه ی خاصی برخورد کنند ،

همیشه باید به همان شکل عمل کنند.

اعتراض به همسر نباید در حضور فرزند صورت گیرد ،چون کودک از این شرایط استفاده میکنه و نهایت کودک بیشترین آسیب را خواهد دید .