در روایات آمده است: روزگاری می‌آید که مردم شکم‌هایشان خدایشان می‌شود.

امروز ما نمونه‌های این روایت را زیاد می‌بینیم.

لذا وقت نماز شما می‌بینید که خیلی از مردم، در نانوایی یا رستوران یا سر سفره غذا نشسته اند؛ و به جای آنکه به  خانه خدا بروند و اول وقت نماز بخوانند، به خانه شکمشان می‌روند .

گاهی شما می‌بینید که بعضی، از امروز به یاد این هستند که فردا و پس فردا، غذا چی بخورند؟ و دغدغه مهمشان شکمشان است.

زمان قدیم اینطور نبود گاهی اگر پول داشتند یک سیر گوشت می‌ خریدند و آبگوشت بار می‌گذاشتند. اصلاً اینطور نبود که مردم دائماً مرغ و گوشت بخورند و به فکر بهترین غذاها باشند.

در روایات هم آمده که شکم‌هایتان را قبرستان حیوانات نکنید. یعنی همش مرغ و گوشت نخورید .شما امروز جوان‌هایی می‌بینید که به دلیل این وضع غذا خوردن ،چربی و قند دارند.

خوردن گوشت زیاد انسان را از حیث معنوی هم تاریک می‌کند و او را در معنویت هم عقب می‌اندازد.

پس مراقب باشیم، دغدغه اصلی مان شکممان نباشد.