غنی‌ترین مردم کسی است که آنچه خدا به او داده راضی باشد و قناعت کند؛ اگر حتی یک نان و پنیر خالی هم دارد به همان راضی باشد.

قدیمی‌ها اینطور بودند که زندگی‌های مختصری داشتند و به همان راضی بودند؛ خیلی دربند این نبودند که زندگی بهتری برای خودشان فراهم کنند. عبادت و بندگیشان هم ترک نمی‌شد و از این هم کم نمی‌گذاشتند.

ما هم باید اینطور باشیم. خوب است که مرد برای رزق حلال تلاش کند؛ ولی نه اینکه خودش را به آب و آتیش بزند و دائماً وام بگیرد و مقروض شود تا مبل خانه‌اش را عوض کند، یا پرده خانه‌اش را عوض کند، یا تلویزیون بزرگتر بگیرد.

نه!

شما اینطور نباشید. تلاشتان را بکنید؛ اما به همان چیزی هم که خدا به شما داده راضی باشید. وسواس پیدا نکنید که هر روز یکی از وسایل خانه‌تان را عوض کنید.