اى آن كه بود منزل و مأواى تو چشمم/
 بازآ كه نباشد به جز از جاى تو چشمم/
در راه تو، با ديده حسرت نگرانم/
 دارد همه دم شوق تماشاى تو چشمم/
گر قابل ديدار جمال تو نباشد/
اى كاش كه افتد به كف پاى تو چشمم/
تا چند دهى وعده ديدار به فردا/
 شد تار، در انديشه فرداى تو چشمم/
تا كور شود ديده بدخواه تو، بگذار/
 يك لحظه فتد بر قد رعناى تو چشمم/
تا عكس تو، در آينه ی ديده ام افتد/
 بازست هماره به تمنّاى تو چشمم/
بازآى و قدم نه به سر ديده، كه شايد/
 روشن شود از پرتو سيماى تو چشمم/
چون ديده نرگس كه شد از روى تو روشن/
 دارد هوس نرگس شهلاى تو چشمم/
اللهم عجل لولیک الفرج
وهب لنارافته ……