کار مهم پیامبر خدا، دعوت به حق و حقیقت و جهاد در راه این دعوت بود.در مقابل دنیای ظلمانی زمان خود، پیغمبر اکرم دچار تشویش نشد. چه آن روزی که در مکه تنها بود، یا جمع کوچکی از مسلمین او را احاطه کرده بود و در مقابل او سران متکبر عرب. صنادید قریش، گردنکشان، با اخلاقهای خشن ،با دست‌های قدرتمند قرار گرفته بودند ،و یا عامه مردمی که از معرفت نصیبی نبرده بودند، وحشت نکرد؛ سخن حق خود را گفت، تکرار کرد ،تبیین کرد، روشن کرد، اهانت‌ها را تحمل کرد، سختی‌ها و رنج‌ها را به جان خرید، تا توانست جمع کثیری را مسلمان کند؛ و چه آن وقتی که حکومتی تشکیل داد، حکومت اسلامی و خود در موضع رئیس این حکومت ،قدرت را به دست گرفت. آن روز هم، دشمنان و معارضان گوناگونی در مقابل پیغمبر بودند؛ چه گروه‌های مسلح عرب _ وحشی‌هایی که در بیابان‌های حجاز و یمامه، همه جا پراکنده بودند و دعوت اسلام باید آنها را اصلاح می کرد و آنها مقاومت می‌کردند_
و چه پادشاهان بزرگ دنیای آن روز، دو ابر قدرت آن روز عالم ،یعنی ایران و امپراتوری روم.
پیغمبر نامه‌ها نوشت، مجادله‌ها کرد، سخن‌ها گفت ،لشکرکشی‌ها کرد، سختی‌ها کشید، در محاصره اقتصادی افتاد ،کار به جایی رسید که مردم مدینه دو روز و سه روز گاهی نان برای خوردن پیدا نمی‌کردند. تهدیدهای فراوان از همه طرف، پیغمبر را احاطه کرد .بعضی از مردم نگران می‌شدند،بعضی متزلزل می‌شدند، بعضی نق می‌زدند، بعضی پیغمبر را به ملایمت و سازش تشویق می‌کردند ،اما پیغمبر در این صحنه دعوت و جهاد یک لحظه دچار سستی نشد و نشد و با قدرت جامعه اسلامی را پیش برد و برد، تا به اوج عزت و قدرت رساند ؛و همان نظام و جامعه بود که در سال‌های بعد توانست به قدرت اول دنیا تبدیل بشود به برکت ایستادگی پیغمبر در میدان‌های نبرد و دعوت .

برگرفته شده از کتاب انسان ۲۵۰ ساله حلقه دوم صفحه ۲۹ و۳۰