از ترور سردار و نظامی ایرانی خوشحال می‌شوند، از شهادت سرباز و مرزبان به دست تروریست‌ها خوشحال می‌شوند، از شهادت پلیس و مأمور انتظامی به دست اشرار و قاچاقچیان خوشحال می‌شوند، از باخت ورزشکاران و تیم ملی به انگلیس و آمریکا خوشحال می‌شوند، از حمله اسرائیل به مراکز نظامی و کنسولگری کشور خوشحال می‌شوند، از توهین و تحقیر ایرانی‌ها توسط بیگانگان خوشحال می‌شوند، از تحریم اقتصاد و ورزش و…، کشور خوشحال می‌شوند، طرفدار سرسخت ترامپ و زلنسکی‌ و تمام دشمنان ایران‌اند، حاضر به لیسیدن پاشنه کفش غربی‌ها و اسرائیلی‌ها می‌شوند، در مقابل شهروند و سیاستمدار غربی تن به هر حقارتی می‌دهند، به جانور وحشی چون نتانیاهو دخیل می‌بندند و هر کنش ضدایرانی از سوی ناکسی را با خوشحالی برجسته می‌کنند، اما در عین حال پرچم شیر و خورشید را بر بالای صفحه خود چسبانده و خود را عاشق ایران می‌دانند.

این برداشت جاهلانه و کوته‌فکرانه‌ از ملی‌گرایی که طرف تصور می‌کند با حمل پرچم شیر خورشید، ایران دوست و ملی‌‌گرا می‌شود به قدری مبتذل و سخیف است که نه تنها اعتباری به نهاد سلطنت و پادشاهان ایران نبخشیده، بلکه باعث بی‌آبرویی آنها هم شده است.