الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :

 المؤمنُ بَينَ مَخافَتَينِ:
۱. ذَنبٌ قَد مَضى لا يَدْري ما صَنعَ اللّه ُ فيهِ ،
۲. و عُمرٌ قَد بَقيَ لا يَدْري ما يَكْتَسِبُ فيهِ مِن المَهالِكِ ، فهُو لا يُصْبِحُ إلّا خائفا و لا يُصْلِحُهُ إلّا الخَوفُ .
 [ الكافي : ج ۱۲، ص ۷۱، حدیث ۲]

 مؤمن ميان دو ترس به سر مى برد :
۱. گناهى كه در گذشته كرده است و نمى داند خدا با آن چه كرده است [و آن را بخشيده يا نه!]
۲. و عمرى كه باقى مانده است و نمى داند در آن مدت چه گناهان مهلكى مرتكب خواهد شد؛ بنابراين ، مؤمن پيوسته ترسان است و جز ترس اصلاحش نكند