قدر فراغتت را بدان. تا زمانی که فراغت داری و مسئولیت زندگی به دوش تو نیامده می‌توانی درس بخوانی و فعالیت‌های جنبی داشته باشی. وقتی که ازدواج کردی و پدر شدی، دیگر مسئولیتت سنگین می‌شود و نمی‌توانی با فراغ بال به درس و علم و فعالیت‌های مفید دیگران بپردازی.

اتفاقات در زندگی زیاد است؛ روزی خودت مریض می‌شوی ؛روزی همسرت یا بچه‌ات مریض می‌شوند؛ روزی وضع مالیت سخت می‌شود؛ روزی خرج زندگی نداری ؛لذا به بهانه‌های مختلف، ذهن و فکرت و بلکه بدنت مشغول می‌شوند و دیگر نمی‌توانی به درست ادامه بدهی.

برای همین بود که در قدیم، علما تا مجتهد نمی‌شدند ازدواج نمی‌کردند؛ حتی نامه هایی را هم که به دستشان می رسید نمیخواندند که مبادا مجبور شوند به شهرشان برگردند و از درسشان بازبمانند .