بعضی از والدین اجازه ی هرکاری را به فرزندشان می دهند  محدودیت چندانی برای آن ها قائل نمی شوند . این گونه والدین در مقابل خواسته های فرزندان خود <<نه>>نمی گویند . این به آن علت نیست که خواستار آزادی و تجربه آموزی فرزندانشان هستند،بلکه به خاطر سستی اراده و ضعف اقتدراشان است . این دسته از والدین ، از لجبازی،پافشاری زیاد و غرولند بچه های می ترسند ،به همین سبب رفتارهای نادرست کودک با هیچ پیامد منفی مواجه نمی شود. حاصل تربیت این نوع خانواده ها ، افرادناسازگاری هستند که قابلیت اجتماعی خیلی کمی دارند ، احترام به دیگران رانیاموخته اند ،بسیار خودرای  و یک دنده  هستند و بر رفتار خود کنترلی ندارند. هم چنین،<<نه>>شنیدن از دیگران را نیز نمی توانند تحمل کنند و در ارتباط با دیگران و در مدرسه و جامعه و ازدواج و شغل خود دچار مشکل می شوند. بنابراین به هنگام در خواست یک کار لازم از بچه ها ،باید لحن من فاقد حس خواهش  و التماس باشد  و البته خشن هم نباشد ،بلکه لحنی باشد که او احساس کند باید آن درخواست را انجام دهد.