در واقع رهبری می گوید: در جنگ روانی، رسانه ای، تبلیغی/فکری دشمن صرفا در موضع پاسخ دهنده به شبهاتی که طرف مقابل طرح می‌کند نباشید. زمین بازی را شما تعریف کنید. تهاجم کنید. پرسش را پیش بکشید. او را در موضع دفاع قرار دهید.

یک خط درگیری اصلی در تغییر هویت انسان و عالَم ایرانی/اسلامی همین “تاریخ” است. راه تهاجم به آنچه دشمن سعی در تغییر آن دارد پیش کشیدن صحیح و فعالانه تاریخ غرب و تاریخ معاصر ایران است. اینجا دست‌تان پر است و او باید پاسخگو باشد‌.

مثلا در همین موضوع “زنان” در سه ساحت بحث وجود دارد:

۱. حقوق زنان در جهان جدید نسبت به قدیم
۲. مبانی اندیشه ای نگاه به زن در جهان جدید
۳. تاریخچه عملکرد غرب درباره زنان

در گزینه اول و دوم ما در انفعال هستیم. غرب در جنگ رسانه ای عظیم خود علیه زن ایرانی آن دو بخش را پیش می کشد و دست بالا را دارد. اینجا باید پاسخ داد. منفعل ماند. رفع شبهه کرد. اما در گزینه سوم کاملا برعکس است و می توان پرسشگر بود. یعنی عملکرد سیصد ساله غرب درباره زنان را پیش کشید. چرا زن غربی مجبور شد به سمت فمنیسم برود؟ چرا افراط در فمنیسم زن غربی را به منتقد گذشته خود تبدیل کرد؟ چرا زن غربی کمپین me too و کمپین من کالا نیستم را راه می اندازد؟ اینجا باید عملکرد غرب در سیصد سال را به پرسش کشاند.

این فقط یک مثال بود. در باب حقوق بشر، گرم شدن زمین و آسیب عالم مدرن به محیط زیست، آغازگری جنگ های بزرگ جهانی، نژادپرستی بی سابقه، استعمار و غارت ملت ها، تنهایی و افسرگی بشر، فقر جهانی و ده‌ها مورد دیگر پرسش گر و مهاجم بود. در تاریخ معاصر ایران نیز این قاعده صادق است. جریانات فکری ۱۵۰ سال اخیر باید پاسخگو باشند که برای ایران چه ایده ای داشتند و چه کردند!؟