در کتاب عیون الرضا علیه السلام در حدیثی از رسول اکرم صلوات الله علیه میخوانیم:

خداوند متعال چنین فرموده : سوره ی حمد را میان خودم و بنده ام تقسیم کردم نیمی از آن برای من،و نیمی از آن برای بنده من است،و بنده ی من حق دارد هر چه را می خواهداز من بخواهد:

هنگامی که بنده میگوید: بسم الله الرحمن الرحیم،خداوند بزرگ می فرماید:بنده ام به نام من آغاز کرده و بر من است که کارهای او را به آخر برسانم و در همه حال او را پربرکت کنم.

و هنگامیکه میگوید:الحمدلله رب العالمین،خداوند بزرگ می فرماید:بنده ام مرا حمد و ستایش کرد،و دانست نعمت هائی را که دارد از ناحیه من است، و بلاها را نیز من از او دور کردم،گواه باشید که من نعمت های سرای آخرت را بر نعمت های دنیایی او می افزایم،و بلاهای آن جهان را نیز از او دفع می کنم،همان گونه که بلاهای دنیا را دفع کردم.

و هنگامی که میگوید:الرحمن الرحیم،خداوند می گوید :بنده ام گواه داد که من رحمان و رحیمم،گواه باشید بهره ی او را از رحمتم فراوان کنم ،و سهم او را از عطایم افزون می سازم.

هنگامیکه می گوید:مالک یوم الدین،او میفرماید:گواه باشید همان گونه که او حاکمیت و مالکیت روز جزا را از ان من دانسته ،من در روز حساب،حسابش را آسان می کنم،حسناتش را می پذیرم ، و از سیئاتش صرف نظر میکنم.

هنگامی که میگوید: ایاک نعبد،خداوند بزرگ میفرماید :بنده ام راست می گوید،تنها مرا پرستش میکند،من شما را گواه می گیرم بر این عبادت خالص،ثوابی به او میدهم که همه کسانی که مخالف این بودند به حال او غبطه خورند.

هنگامی که می گوید :ایاک نستعین،خداوند می گوید:بنده ام از من یاری جسته ،و تنها بمن پناه آورده،گواه باشید من او را در کارهایش کمک میکنم،در سختی ها به فریادش میرسم ،و در روز پریشانی دستش را میگیرم.

و هنگامی که میگوید:اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولاالضالین،خداوند می گوید:این خواسته ی بنده ام برآورده است ،و او هرچه میخواهد از من بخواهد که من اجابت خواهم کرد آنچه امید دارد، به او میبخشم و از آنچه بیم دارد ایمنش میسازم.