اِنّ اللّه َ يَقُولُ:

 يا ابْنَ آدَمَ! فى كُلِّ يَوْمٍ يأتى رِزقُكَ وَ اَنْتَ تَحْزَنُ وَ يَنْقُصُ مِنَ عُمْرِكَ وَ اَنْتَ لا تَحْزَنُ، تَطْلُبُ ما يُطْغيكَ وَ عِنْدَكَ ما يَكْفيكَ. 
(بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۴۴
بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۱۶۷، روایت ۳۱، باب ۱۲۸)
خداوند عزّ و جلّ فرمود:
ای فرزند آدم! در هر روز رزق و روزی می‌رسد و حال آن‌که تو غم روزی می‌خوری و حال آن‌که از عمرت کم می‌شود ولی تو محزون نمی‌شوی. به دنبال چیزی هستی که تو را طاغی و یاغی می‌کند و حال آن‌که در نزد تو چیزی است که کفایت امرت را می‌نماید.