✍اینکه بعضی رسانه ها دارن با هیجان اعلام میکنن بازار تهران تعطیل شده، بازار مشهد تعطیل شده، فلان بازار تعطیل شده، بیشتر از اینکه گزارش واقعیت باشه، عملیات روایته.

چون همزمان تصاویری میرسه که نشون میده اصل این ادعا به این شکل و شدتی که گفته میشه، درست نیست.

اما نکته مهم اینجاست!
ما نباید از اون طرف بوم بیفتیم.

اگر امروز بخشی از بازار تصمیم گرفته مغازه رو ببنده یا اعتراض صنفی داشته باشه، این لزوما نه کنش سیاسیه، نه حرکت ضد نظامه، نه ضد انقلاب.

این یک کنش کاملا اقتصادی‌ست و اتفاقا قابل فهم.

وقتی دلالی و نوسان لحظه ای بازار به جایی میرسه که قیمت در چند ساعت عوض میشه، وقتی بازاری نمیدونه الان بفروشه یا نفروشه، ضرر میکنه یا نه، طبیعی‌ست که بگه من امروز معامله نمیکنم.

تعطیل کردن مغازه در چنین شرایطی، واکنش عقلانی به بی ثباتی‌ست، نه پروژه دشمن.

خطر از جایی شروع میشه که ما این رفتار اقتصادی رو با برچسبهای سیاسی تحلیل کنیم.
این کار دقیقا همون چیزیه که دشمن میخواد.
یعنی سوق دادن یک مسئله اقتصادی به دو قطبی امنیتی.

آنچه امروز واقعا خطرناکه و میتونه دشمن رو جری بکنه، حتی نسبت به حمله نظامی، نه بستن چند مغازه، بلکه ایجاد اغتشاش، سر و صدا، التهاب مصنوعی و برهم زدن نظم عمومی‌ست.
اونجا مرز کاملا روشنه.

بازاری که مغازه رو میبنده چون نمیدونه فردا قیمت چنده، تهدید نیست.
اما جریانی که میخواد از این فضا آشوب بسازه، تهدید واقعی‌ست.

دقت کنیم!
با تحلیل غلط، خودمون خوراک پروژه دشمن نشیم.
اقتصاد رو باید اقتصادی دید، نه امنیتی.
و مرز اعتراض صنفی با آشوب، کاملا مشخصه
حواسها باید جمع باشه