مردم چهار دسته‌اند: کریم، سخی، بخیل، لعیم، الئم .

۱.کریم کسی است که خودش از دنیا استفاده نمی‌کند، ولی به دیگران کمک می‌کند .مثل اهل بیت علیه السلام که خودشان گاهی گرسنه بودند اما غذایشان را به دیگران می‌دادند.

۲.سخی کسی است که هم خودش از دنیا استفاده می‌کند و هم به دیگران می‌دهد. هم خودش خوب می‌خورد، هم به زن و بچه‌اش رسیدگی می‌کند ،و هم حواسش به اطرافیان و اقوامش است، این‌ها هم خیلی خوبند.

 ۳.بخیل کسی است که خودش خیلی خوب از دنیا استفاده می‌کند اما به دیگران نمی‌دهد.

  ۴. لئیم کسی است که نه تنها به دیگران کمک نمی‌کند ،بلکه خودش هم از پولش و از دنیا استفاده نمی‌کند؛ فقط پولش را در بانک جمع می‌کند؛ خود پول را دوست دارد ؛حاضر است جان بدهد اما یک اسکناس از پولش کم نشود؛ نه خودش زندگی خوب و خوشی دارد و نه اطرافیانش و نه دیگران.

۵ الئم کسی  است که نه خودش کار خیری می‌کند و نه می‌گذارد دیگران کار خیر کنند.  شخصی بود که دامادش در خانه‌اش روزه می‌گرفت، او ناراحت می‌شد که چرا این در خانه خودش اینقدر روزه می‌گیرد.

اگر ببینند کسی دارد به فقیری کمک می‌کند منعش می‌کنند و می‌گویند چراغی به خانه رواست به مسجد حرام است این‌ها خیلی بدبخت و بیچاره‌اند.