حدیث قدسی: انتساب نیکی ها به خدا و بدی ها به بشر
خداوند عزّ و جلّ فرمود:
یابن ادم بمشیتی کنت انت الّذی تشاء لنفسک ما تشاء و بقوّتی ادّیت فرایضی و بنعمتی قوّیت علی معصیتی، جعلتک سمیعاً بصیراً قوّیاً، ما اصابک من حسنة فمن اللّه، و ما اصابک من سیّئة فمن نفسک، و ذلک انّی اولی بحسناتک منک و انت اولی بسیئّاتک منّی؛ و ذلک انّنی لا اسأل عمّا افعل و هم یسألون. قد نظّمتت لک کلّ شیء ترید.

ای فرزند آدم! به اراده من است که آنچه برای خود می‌خواهی و اراده می‌کنی، و به قدرت من است که واجبات مرا اداء می‌کنی و به وسیله نعمت من بر معصیت من قدرت پیدا کرده‌ای. تو را انسانی شنوا و بینا و قوی قرار داده‌ام. هر نیکی که به تو برسد از جانب خدا است و هر بدی که به تو برسد از ناحیه خودت می‌باشد و آن به خاطر این است که من سزاوارتر از تو هستم نسبت به نیکی‌هایت و تو از من سزاوارتر هستی نسبت به بدی‌هایت. و آن به خاطر این است که من از آنچه انجام می‌دهم بازخواست نمی‌شوم و حال آن‌که تمامی آنها بازخواست می‌شوند. هر آنچه که تو خواستی برایت منظم و مرتب نمودم.
کافی ج 1، ص 159، روایت 12