تنبل ترین مردم
در روایات داریم که تنبل ترین مردم کسی است که بیکار است ولی ذکر خدا هم نمی گوید .
گاهی آدم بیکار ،جایی نشسته و کار خاصی هم ندارد؛نه غذا می خورد ؛نه با کسی صحبت می کند ؛نه مباحثه می کند نه سر کار خاصی است ؛اما با این حال زبانش را به کار نمی اندازد و ذکر نمی گوید .
مقید باشید همیشه زبانتان به ذکرها عادت کند ؛ذکرهایی مثل صلوات و استغفار ،لا اله الا الله ،سبحان الله ،الحمدلله ،و….
اگر هنگام بیکاری اهل ذکر نباشید تنبل ترین مردم هستید.

یاد خدا
خداوند به حضرت موسی علیه السلام وحی کرد:من هم نشین کسانی هستم که مرا یاد کنند .
یعنی اگر با یاد خدا باشید نه تنها ثواب می برید بلکه خدا با شما هم نشین می شود .
در همین روایت آمده خداوند در روز قیامت به کسانی که او را یاد می کنند و داوما به یاد او هستند پناه می دهد . روز قیام که هیچ کس پناهی ندارد و همه عریان هستند و گناهانشان ظاهر می شود این هایی که اهل یاد خدا هستند ، خیالشان راحت است و در حمایت خدا هستند .
حداقل ذکر این است که هر وقت زبانتان بیکار است ،ذکر بگوییید . لا اله الا الله بگویید ،استغفار کنید و……
البته ذکر و یاد خدا فقط به زبان نیست . مهم تر از زبان ، دل است . اگر در دلمان به یاد خدا باشیم خیلی با ذکر زبانی فرق دارد و در همه اعمال اثر میگذارد .
کسی که درس می خواند ،اگر به یاد خدا باشدطوری درس می خواند که خدا راضی باشد . کسی که کار می کند ، اگر متوجه خدا باشد ، طوری کار می کند که خدا راضی باشد .
کسی هم که در دلش یاد خداست دیگر بازرس و ناظر نمی خواهد در تنهایی هم کارش را به بهترین نحو انجام می دهد .
بعد هم کسی که همه ی کارهایش را طوری انجم بدهد که خدا از او راضی باشد عاقبت به خیر می شود .
رضی الله عنهم و رضوا عنه . در نتیجه خدا کاری می کند که او هم از خدا راضی باشد.

بی نیاز ترین مردم
غنی ترین مردم کسی است که به آنچه خدا به او داده راضی باشد و قناعت کند ؛اگر حتی یک نان و پنیر خالی هم دارد به همان راضی باشد
قدیمی ها اینطوربودن که زندگی های مختصری داشتند و به همان راضی بودند؛خیلی دربند این نبودند که زندگی بهتری برای خودشان فراهم کنند. عبادت و بندگی شان هم ترک نمی شدواز این هم کم نمی گذاشتند .
ما هم باید این طور باشیم . خوب است که مرد هم برای رزق حلال تلاش کند ؛ولی نه اینکه خودش را به آب و آتیش بزند و داوما وام بگیرد و مقروض شودتا مبل خانه اش را عوض کند ؛یا پرده خانه اش را عوض کند ، یا تلویزیون بزرگتر بگیرد .
نه !
شما اینطور نباشید . تلاشتان را بکنید . اما به همان چیزی هم خدا به شما داده راضی باشید . وسواس پیدانکنید که هر روز یکی از وسایل خانه تان عوض کنید

رضایت به قضای خدا
به قضای الهی راضی باشید.شما وظیفه بندگی تان را درست انجام بدهید ،بعد هرچه خدا پیش آورد ، بدانید که بهترین قضا و قدر خواهد بود .
آیت الله برهان ، بچه کوچکی به نام علی اصغر داشت .این بچه داخل حوض حیاط خونه افتاد واز دنیا رفت . ایشان می فرمود :«من مدتی خیلی ناراحت بودم تا شبی در خواب دیدم که همین بچه ام بزرگ شده و کارهای خلافی انجام داده که همه جا آبروی مرا برده است و همه می گویند این هم فرزند آیت الله برهان! از خواب بیدار شدم و خدا روشکر کردم.
بله!
خیلی از مسائلی که در ظاهر برای ما بد و سخت است ، در واقع به صلاح ماست .
اگر خدا پول به تو داده راضی باش؛اگر فقیر هستی راضی باش؛خانه داری راضی باش؛مستاجر هستی راضی باش ؛این ها امتحان است .
ما باید مثل بیماران باشیم که پزشک هر چه می گوید انجام می دهد و تشکر می کند.الان اگر در بیمارستان بستری شوید و دکتر دستور دهد که به شما دو روز غذا ندهند شما ناراحت می شوید ؟نه!
چون می دانید که دکتر صلاح شما را میخواهد .
در روایت هست که انتم کالمرضی و رب العالمین کالطبیب یعنی شما مثل مریض هستید و خدا طبیب .
ما باید نسبت به خدا هم همین طور باشیم و بدانیم که خدا صلاح ما می خواد . ما وظیفه بندگی مان را درست انجام بدهیم ،خدا خودش روش خدایی کردنش را بلد است .