کسی که از خدا توفیق بخواهد ولی خودش ذره‌ای تلاش و کوشش نمی‌کند، خودش را مسخره کرده است.

ذره ای طرف خدا نمی‌آید؛ذره‌ای سختی عبادت را به خودش نمی‌دهد؛ ذره‌ای سختی تقوا را تحمل نمی‌کند؛ فقط دعا می‌کند که خدایا به من توفیق بده! این به درد نمی‌خورد؛ فقط خودش را مسخره کرده است .

در قرآن هم خداوند فرموده که :(والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلناو ان الله لمع المحسنین)

باید یک قدم برداری تا خدا راه را به تو نشان بدهد.

ثروت دارد اما یک بار کار خیر نکرده، یک قالی نخریده برای جهیزیه فقیر ،یک مرتبه خمس و زکات نداده ،یک مرتبه برای ساختن مسجد و بیمارستان کمک نکرده ،اما فقط دعا می‌کند خدایا به من توفیق بده ! این هم خودش را مسخره کرده.

یا در جلسات، دعا می‌کنند که خدایا به ما توفیق بده،این شخص هم آمین می‌گوید؛ باز هم خودش را مسخره کرده است.

رسول خدا فرمود: جفاکارترین مردم کسی است که نام مرا در مقابلش می‌برند،و او می‌شنود ولی بر من صلوات نمی‌فرستد.

حتی در نماز هم اگر نام پیامبر را شنیدید هر جای نماز هم که باشید مستحب است صلوات بفرستید. حتی در رکوع و سجده نماز هم سعی کنید یک صلوات حداقل بفرستید. سعی کنید نمازتان را با ولایت رسول خدا و اهل بیت گره بزنید تا به همین واسطه نمازتان قبول درگاه خدا شود.

صلوات دعایی مستجاب است. لذا در روایات هست که اگر می‌خواهید دعایتان مستجاب شود، قبل و بعد از دعایتان صلوات بفرستید.چون صلوات دعای مستجاب است ،خداوند دعای شما را هم که بین دو دعای مستجاب است اجابت می‌کند.

صلوات، اظهار ارادت به اهل بیت و رسول خدا است، لذا آنان هم برای شما دعا می‌کنند.

مقید باشید نام رسول خدا را که شنیدید حتماً صلوات بفرستید تا جفاکارترین مردم نباشید.

مردم چهار دسته‌اند: کریم، سخی، بخیل، لعیم، الئم .

۱.کریم کسی است که خودش از دنیا استفاده نمی‌کند، ولی به دیگران کمک می‌کند .مثل اهل بیت علیه السلام که خودشان گاهی گرسنه بودند اما غذایشان را به دیگران می‌دادند.

۲.سخی کسی است که هم خودش از دنیا استفاده می‌کند و هم به دیگران می‌دهد. هم خودش خوب می‌خورد، هم به زن و بچه‌اش رسیدگی می‌کند ،و هم حواسش به اطرافیان و اقوامش است، این‌ها هم خیلی خوبند.

 ۳.بخیل کسی است که خودش خیلی خوب از دنیا استفاده می‌کند اما به دیگران نمی‌دهد.

  ۴. لئیم کسی است که نه تنها به دیگران کمک نمی‌کند ،بلکه خودش هم از پولش و از دنیا استفاده نمی‌کند؛ فقط پولش را در بانک جمع می‌کند؛ خود پول را دوست دارد ؛حاضر است جان بدهد اما یک اسکناس از پولش کم نشود؛ نه خودش زندگی خوب و خوشی دارد و نه اطرافیانش و نه دیگران.

۵ الئم کسی  است که نه خودش کار خیری می‌کند و نه می‌گذارد دیگران کار خیر کنند.  شخصی بود که دامادش در خانه‌اش روزه می‌گرفت، او ناراحت می‌شد که چرا این در خانه خودش اینقدر روزه می‌گیرد.

اگر ببینند کسی دارد به فقیری کمک می‌کند منعش می‌کنند و می‌گویند چراغی به خانه رواست به مسجد حرام است این‌ها خیلی بدبخت و بیچاره‌اند.

بهشت جای کسانیست که دستی عطا کننده دارند.

پولدارها هم دو جور هستند. بعضی از اون‌ها به مردم عطا می‌کنند و دست باز دارند؛ بعضی از اون‌ها هم بخل دارند.

دانی که خدا چرا تو را داده دو دست

               من معتقدم که اندران سری هست یکدست به کار خویشتن پردازی

                با دست دگر زبی کسان گیری دست

بله! انسان باید در حد خودش به فکر فقرا باشد.  افرادی هستند که وضع مالی عادی داشتند، ولی با اضافه درآمدشان و رو انداختن به دیگران، برای فقرا خانه می‌خریدند.

تعلیم ز ارّه گیر در امر معاش

        نیمی سوی خود می کش و نیمی می پاش

اره‌های دو سر، یک مقداری این طرف ،خاک اره می‌ریزند و کمی هم آن طرف، یعنی فقط به فکر زندگی خودت نباش.

گاهی با هزینه‌ای که بعضی برای زندگی خودشان می‌کنند می‌توان ۱۰ تا خانواده را اداره کرد.

فقط باید دست باز داشته باشیم. خدا هم باید توفیق دهد تا بتونیم به دیگران هم کمک کنیم.

هر کس به اندازه توانش.

اگر ما ماهی فلان مبلغ کمک کنیم ، این پول‌ها کم روی هم جمع می‌شه و مشکلات بزرگ را حل می‌کند.

خدا هم به مقدار ،و زیادی و کم مبلغ شما که نگاه نمی‌کند ؛به توان و نیت شما نگاه می‌کند.

پس باید دغدغه دیگران را هم داشته باشیم.

✨ امام حسين عليه السلام :

🌱« هركه خشنودى خدا را با ناخشنودى مردم بطلبد، خداوند او را از امور مردم بى نياز كند و هركه خشنودى مردم را با ناخشنود كردن خدا بجويد، خداوند او را به مردم وا گذارد.»

📚 میزان الحکمه، جلد۴، صفحه ۴۸۸