منافق کیست؟؟
در روایت داریم که خداوند به موسی بن عمران ع وحی کرد:ای موسی !کسی که ظاهرش از باطنش بهتر و زیباتر است این شخص، دشمن خداست.مثلا ظاهرش محاسن دارد ،موقع نماز عبا می اندازد و ….اما در باطن ،اهل گناه است و اعتماد محکمی ندارد.مثلا مردم فکر می کنند که من نماز شب خوانم ،اما من نماز صبحم قضا میشود.این همان منافق است،منافق،دشمن خداست،حتی یک سوره از قرآن هم به نام منافقین است،منافقین کسانی بودند که در ظاهر اسلام آوردند ولی خدا در این سوره آن ها را رسوا کرد.حاج شیخ جعفر شوشتری حدود صد سال قبل به ایران آمد،در خیابان ناصر خسرو با جمعی راه می رفتند ،شخص لاتی جلو آمد و به ایشان گفت: آشیخ ما همینیم که هستیم .به می گویند لات.اما شما این چیزی که نشان می دهید هستید؟؟همین سبب شد که حاج شیخ سر به دیوار گذاشتند و شروع کردند گریه کردن!با اینکه ایشان کسی بود که شیخ انصاری پای منبر حاج شیخ جعفر می نشستند تا ایشان را موعظه کند.
شخصی آمد خدمت رسول خدا ص و عرض کرد من می ترسم که منافق باشم .چگونه بفهمم که منافق هستم یا نه؟؟
رسول خدا فرمودند:اگر در خانه تنها باشی ،کارهای خوب و عبادت هایی را مانند وقتی که در بین مردم هستی انجام می دهی ؟گفت :بله.حضرت فرمودند:پس منافق نیستی.

دین شدن پول
روایت داریم زمانی میرسد که پول ،دین مردم میشود.
امروزه نمونه های این روایت زیاد است.
کسانی را میبینیم که دائما دنبال پول هستند و حتی نماز هم نمیخوانند.تا در زمان نماز چند هزار تومان بیشتر کاسبی کنند .یا دَم غروب تازه نمازشان را می خوانند.
بعضی آنقدر که از اسکناس لذت میبرند از نماز لذت نمیبرند .و آنقدر که به پولشان علاقه دارند حق فقرا را نمی دهند.حق خدا را نمی دهند.مالشان را حلال نمیکنند.و خمس و زکاتشان را نمی دهند.
این ها علاقه ای که به پول دارند،بخدا و دین و مذهب و مسجد ندارند.
راحت ربا میخورند.رشوه میگیرنر.مال مردم را کم و زیاد میکنند.کم فروشی و گران فروشی میکنند وذره ای بفکر خدا و قیامت نیستند.
چرا باید اینطور بشویم.؟؟؟چرا باید به دنیایی دل ببندیم که به لحظه ای از بین میرود؟؟؟
بر مال و جمال خویش غره مشو
کان را به شبی برند و این را تبی
مال انسان به یک آتش سوزی کوچک و یا دزدی از بین می رود.اما خدا و دین از بین رفتنی نیست.و اگر کسی تکیه اش به این ها باشد،پول و دنیا هم دارد.می گویند:چون که صد آمد ،نود هم پیش ماست.

خدا شدن شکم
در روایات آمده است:روزگاری می آید که مردم شکم هایشان خدایشان می شود.
امروز ما نمونه ها این روایت را زیاد میبینیم.
لذا وقت نماز شما می بینید که خیلی از مردم در نانوایی یا رستوران یا سر سفره غذا نشسته اند و به جای آنکه به خانه خدا بروند و اول وقت نماز بخوانند به خانه شکمشان می روند.گاهی شما می بینید که بعضی از امروز به یاد این هستند که فردا و پس فردا غذآ چه بخورند و دغدغه مهمشان شکم است.
زمان قدیم این طور نبود.گاهی اگر پول داشتند یک سیر گوشت میخریدند و آبگوشت بار میگذاشتند .اصلا همینطور نبوده که مردم دائما مرغ و گوشت بخورند و بفکر بهترین غذاها باشند.
در روایات هم آمده که شکم هایتان را قبرستان حیوانات نکنید یعنی همش مرغ و گوشت نخورید.شما امروز جوان هایی می بینید که به دلیل این وضع غذا خوردن چربی و قند دارند.
خوردن گوشت زیاد انسان را از حیث معنوی هم تاریک می کند و او را در معنویت هم عقب می اندازد .
پس مراقب باشیم دغدغه اصلی مان شکممان نباشد.?

وسواس
مکرر به ما گفته شده که در حلال و حرام وسواس شوید اما در نجس و پاکی نه.
اگر یقین به نجاست دست یا لباستان دارید و می توانید قسم بخورید که دست و لباستان نجس است آن را آب بکشید اما اگر یقین ندارید و نمی توانید قسم بخورید که نجس است پاک است و نیاز به آب کشیدن هم ندارد.
اما در حلال و حرام مقداری وسواس خوب است .مگر با شکمت رودربایستی داری؟
کسی از دنیا رفته و بچه صغیر دارد چرا بدون تحقیق می روی بعد از تشییع جنازه سر سفره شان می نشینی و غذا میخوری ؟اینجا جایی است که باید احتیاط کنی و وسواس بشوی مگر اینکه یقین داشته باشی که یکی از ورثه دارد از مال خودش خرج می کند و از اموال میت غذا نخریده اند.

جشن مبعث رسول مهربانی حضرت محمد مصطفی ص