خداوکیلی شما نظرتون در مورد این صحبتها چیه؟؟؟

اخلاص
در بعضی از روایات آمده که:اگر کسی چهل روز خالص شود و در عملش ریا نکند و عملش را به کسی نشان ندهد چشمه های حکمت را خدا بر قلبش جاری می کند.
سید کریم پینه دوز کسی بود که علما می رفتند تا موعظه شان کند ..ایشان درس نخوانده بود اما سخن که می گفت انسان استفاده میکرد.
اگر عمل خالص شد ،کمش هم گافی است.لازم نیست زیاد عبادت کنی و عمل انجام دهی،عمل خالص کمش هم زیاد است.مثل غذا؛شما ی سیخ چنجه بخوری خاصیتش از دو کاسه آش بیشتر است….عمل خالصانه هم همینطور….
صلا دنبال عمل خالص بگردیم..
حاج میرزا جواد اقا ملکی تبریزی ،که قبرشان در شیخان قم است ،یک روز از خانه بیرون آمد که به روضه برود،دو جا روضه بود یکی سمت راست خونه اش یکی سمت چپ،ایشان به سمت خانه راستی رفت،چند قدم رفت ایستاد،با خودش گفت چرا به روضه ی دیگر نرفتم؟؟؟دید در آن روضه مسئله ای هست که ناخالصی دارد ،برگشت و به روضه دیگر رفت.
در برخی روایت هم آمده است که:خدا فرمود:ای ریاکار !برای چه ریا می کنی؟برای آنکه خودت در دل مردم جا کنی؟؟تو بیا خالص شو. ما برای تو بیشتر مرید جمع می کنیم.و محبتت را در دل همه مردم می گذاریم..

گنج های خوبی
امام رضا ع در حدیثی فرمودند:گنج های نیکویی سه چیز است:
1.پنهان کردن عمل:مثلا می خواهی به کسی جهیزیه بدهی ،خب مخفیانه بده،نه اینکه فقط به کسب نگو؛بلکه خودت را هم به آن شخص نیازمند نشان نده،هر چیزی که میخواهی بخری ،بخر و بده کسی ببرد،مخفیانه به آن فرد بدهد.
2.شکیبایی و صبر در سختی ها:اگر فرزندت را از دست دادی ،کاسبی خوبی نداری،سرت را کلاه گذاشته اند،زندگی سختی دهری،در همه سختی ها صبر کن،خودت را اذیت نکن،فشار زندگی را تحمل کن که همین،از گنج های خوبی است.مبادا لب باز کنی و به خدا شکایت کنی.اصلا خاصیت دنیا سختی است.یکی از اولیای خدا بود که بیست سال در بستر بیماری بود،اما هیچ گاه از او نشنیدند که لب به شکایت باز کنند.
3.کتمان کردن و مخفی کردن سختی ها و مشکلات
اصلا هر سختی که انسان دارد نباید به کسی بگوید ،تا عزتش در بین مردم محفوظ بماند.بگذاریم این عزتمان که قیمت زیادی دارد بین مردم باقی بماند.

اعیاد شعبانیه مبارک

اخلاص در روضه خوانی
حاکم رشت ،در گذشته ،یک دهه روضه گرفت و همه مداح ها و روضه خوان ها را به روضه اش دعوت کرد.اما یک شیخ حسین معروف به بدخوان ها بود که او را دعوت نکرد
یک روز روضه خوان جلسه اش نیامد مردم هم منتظر نشسته بودند یک وقت دید که شیخ حسین بدخوان، دارد از کوچه رد می شود.به ناچار او را صدا کردو گفت:آشیخ !بیا روضه و منبر برو…
او هم رفت و منبر و صدایش را رها کرد و روضه خواند.
همه هم ناراحت شدند که چرا آشیخ حسین بدخوان روضه خوانده…
حاکم،شب در خواب دید:حضرت زهرا س به روضه شان آمدند و می فرمایند:ما فقط امشب روضه تو را قبول کردیم که آشیخ حسین بدخوان را دعوت کردی.چون آشیخ حسین خالص است و خالصانه برای ما روضه می خواند…
قضیه خواب حاکم در شهر پیچید و همه مردم او را دعوت می کردند…
پس نگاه نکنید که کسی زیبا می خواند و یا زیبا نمی خواند،،چون ملاک برای خدا و اهل بیت ،خلوص نیت است نه زیبا خواندن….