برایت پیش آمده که دندانت درد بگیرد و تا صبح به خودت بپیچی ؟
گاهی کسی چندین سال به دندان درد مبلاست. وقتی دندانش را کشید، دندان دیگرش شروع به درد میکند. دوا میخورد، یک هفته دیگر دوباره درد میگیرد.
یک لیوان آب میخورد، درد می گیرد، بستنی می‌خورد، درد میگیرد. این دردها را
روی هم بسنجید چقدر است؟ آن لذّت را هم نگاه کنید، چقدر است؟
همانطور که معلم به بچه دبستانی می گوید : با دندانت بادام نشکن ،انبیاء به انسان میگویند با روحت دروغ نگو، روح شکسته و خرد میشود، فهم روح گرفته میشود.

گاهی بچهها شاخه درختی را میگیرند و به آن آویزان میشوند تا از درخت بالا بروند. حَسَنات اینطوراند. نماز شاخهای است از شاخههای طوبی. وقتی نماز می‌خوانید، دستتان را به این شاخه از درخت طوبی گرفتهاید تا شما را به بهشت ببرد.
کارهای خیر، شاخههای طوبی هستند و انسان را بهطرف بهشت عروج میدهند.

موشی که در تله گیر میافتد، برای آنکه فنر تله، گردنش را خرد کند نمیرود. برای آن گردوی خوشبوی سر تله میرود. اما آن گردو او را نمیکشد. فنر فلزی تله او را میکشد.
برتری جویی، مفسدان تاریخ را به فساد کشیده است. قرآن میفرماید: «لايريدُونَ عُلُوّا فِی الاَّرضِ وَ لا فِسادا». فساد و تباهی انسان نتیجهی عُلوّ و برتری طلبی اوست. هر کسی این «دندان طمع به برتری» را کشید، دستش به فساد آلوده نمیشود.

باید به اندازه پولی که در حساب دارید چک بکشید. اعتبار چک، به میزان موجودی حساب شماست نه میزان رقمی که مینویسید. وقتی میگویید: «خدایا! پرچم اسلام را سر بلند نگهدار» این یک چک است و باید عملی در حسابتان باشد تا چکی که کشیدهاید، برگشت نخورد. اگر چک بی‌محل بکشید، دستگیرتان میکنند. باید محلی برای این چک‌ها گذاشت که همانا اعمال ماست.

با آب شیرین میشود کشاورزی کرد ولی با آب شور نه. آب شور، درختها را میخشکاند.
درخت عمل از نیت‌های خیر و شیرین سیراب میشود؛ مادامکه نیت خالص باشد این درخت‌ها خرم و باشکوهاند؛ اگر نیات دیگری پا در میان بگذارند، آب شور با آب شیرین مخلوط شده است. طبیعتا پژمردگی و خشکیدن درخت غیرقابل اجتناب است.