در مطب نشسته بودم و منتظر ویزیت دکتر بودم که اذان ظهر گفت. وقتی صدای اذانِ موبایلم بلند شد، مدام جمله های آیت الله حائری در ذهنم رژه می رفتند:

“اگر می خواهید یک چیزی بشوید، اذان بگویید.”
“ترویج اذان، مقدمۀ ترویج امر به معروف و نماز است”
“هرکس اذان بگوید و زورش به خودش برسد، زورش به شیطان هم می رسد”
“می دانم اذان گفتن سخت است. صد تا یکی زورشان نمی رسد.”
“اگر مرد میدان هستید، هر وقت اذان گفتند همانجا اذان بگویید”
“موقع اذان به هرجا رسیدی، وسط راه، وسط پیاده رو، اذانت را بگو”
“تقید به اذان، پرده را از جلوی چشم بر می دارد”

خلاصه تصمیمم را گرفتم و شروع کردم به اذان گفتن در مطب دکتر!! نکتۀ جالب این بود که به محض اینکه شروع به اذان گفتن کردم، خانم های محترمی که مقداری حجابشان کم بود و در مطب حضور داشتند، ناخودآگاه حجابشان را مرتب می کردند و روسری را جلو می کشیدند !!! گویا خدا یک نفوذ معنوی در کلمات اذان گذاشته که باعث می شود ناخودآگاه بر دیگران تاثیر بگذارد. آنجا بود که فهمیدم اذان چه پدیدۀ عجیب و موثری است و ما چقدر از تاثیر فرهنگی آن غافل بوده ایم. وقتی کسی با صدای خودش به صورت زنده می گوید، انگار تمام جوّ اطرافش را تحت تاثیر قرار میده و دین و خدا را به یاد آنها می آورد.

آیت الله حائری شیرازی

🔸فرزندت را شاکر تربیت کن تا مسلمان شود!🔸

اگر می‌خواهید بچه‌تان را مسلمان تربیت کنید، او را شاکر تربیت کنید. او را طوری تربیت کنید که اگر کسی یک لیوان آب به دستش داد، آن را به رسمیت بشناسد و نگوید: «وظیفه‌اش بود!». اگر کسی سنگی را از جلوی پایش برداشت یا یک قدم عقب رفت و گفت: تو برو، یا کمترین خدمتی به او کرد، یادش نرود و از آن یاد کند.

خدا این صفت را دوست دارد؛ می‌گوید: این‌که این بنده، خدمت این شخص را به رسمیت شناخت و از آن تشکر کرد، صفت خوبی است. چون اگر بفهمد من چه نعمت‌هایی به او داده‌ام، از من هم تشکر می‌کند. ممکن است امروز کسی منتقد خدا باشد و فردا بندۀ خوبی شود؛ چون متوجه نیست. آن کسی که شکور است، بالأخره بیدار می‌شود و به یاد نعمت‌های خدا می‌افتد و بی‌تاب می‌شود و آن کسی که ناشکر است و هر کاری که برایش می‌کنی، می‌گوید: وظیفه‌اش بود، یک روز همین حرف را نسبت به خدا هم می‌زند.

آیت الله حائری شیرازی

🔸در نهی از منکر، حد تکلیفتان را بدانید؛ مافوق آن عمل نکنید🔸

ما در تطبیق مفهوم بر مصداق مشکل داریم. ما هرچه سرمان می آید از دورهٔ عملی‌مان است. در دورهٔ تئوری مشکلی نداریم. دورهٔ بالینی‌مان مشکل دارد.

گاهی مرد یا زن، آب زیاد مصرف می کند. چه کار می خواهی بکنی؟! یک بار می گویی «آقا آب زیادی مصرف نکن» [و تمام].
می آمدند به ائمه میگفتند اینکه فرمودید را ما گفتیم، اما آنها گوش نمی کنند. فرمودند: «اذا امرتموهنّ و نهیتموهنّ فقد أدیتم ما علیکم». امرشان کردید، نهیشان کردید، حالا دیگر آنچه که بر گردنتان بود، عمل کردید. دیگر بیشتر اصرار نکنید.

[قبل از انقلاب]، آقای علامه کرباسچیان آمده بود مرا برای تدریس از شیراز ببرد تهران. ایشان موسس مدارس علوی بود و خیلی هم مخلص بود. با اتوبوس آمدیم تهران. راننده موسیقی گذاشت. من گفتم «حالا که اینطور شد، من باید پیاده شوم». این آقای علامه بغل دست من نشسته بود. گفت: «آقا موسیقی را خاموش کن». او گوش نگرفت. بعد گفت: «خب دیگر ما به تکلیفمان عمل کردیم. چه کار داریم که گوش گرفت یا نگرفت؟»
ببینید! نگاه کنید که #حد_تکلیفتان چقدر است؟ ما فوق تکلیفت عمل نکن.

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹

🔸عامل اصلی گرانی🔸

می‌دانید چرا اجناس گران می‌شوند؟ شما وقتی گرانی را می‌بینید، اگر به دولت خوش‌بین باشید، می‌گویید به خاطر محاصرۀ اقتصادی و تحریم‌هاست و اگر به دولت منتقد باشید، می‌گویید به خاطر بی‌عرضه‌گی و ندانم کاری و غیرعلمی برخورد کردن است.
نه آن است و نه این.
#بهرۀ_بانکی، بیکاری می‌آورد، بهره، گرانی می‌آورد.
در ژاپن بانک‌ها بهرۀ یک درصدی می‌گیرند، بعد می‌توانند جنسشان را با 30% ارزان‌تر به تو بفروشند. بانکهای شما بهره‌های 26% و اینها می‌گیرند، دو سه بار که بخواهد برای خرید، توزیع و تولید، روی آن بهره بیاید، 100% و 200% قیمتش بالا می‌رود و گران می‌شود.

بی‌انصافی نکن!

مشکل انسان در انصافش است!
انسان هرچه بی‌انصافی بکند، بی‌انصاف‌تر می‌شود. هر چه انصاف را رعایت بکند، با انصاف‌تر می شود. اولین مرحلۀ انصاف این است که آدم اعتراف کند.

مثلاً زنتان در خانه کار می کند، درست است؟ خب از او تشکر کن! طلبکارش که نیستی! یک چیزی پخته؛ بعضی‌ها می‌گویند این جایش سوخته، آنجایش این جوری است … هی بهانه می‌گیرد. این بی‌انصاف است. بی‌انصاف‌تر می شود.

اگر با بچه‌تان بی‌انصافی بکنید، بعد خودتان بی‌انصاف‌تر می‌شوید. انسان اگر با رفیقش بی‌انصافی بکند، بی‌انصاف می شود. با کارمندش بی انصافی بکند، بی انصاف می شود. حتی با مرغ و خروسِ خانه اش بی انصافی کند، با گربۀ در حیاط خانه اش بی انصافی کند، بی انصاف خواهد شد. خب وقتی یک چیزی می‌خوری، حداقل استخوانش را بده به این! می‌آید خودش را نشان می دهد، یک ذره آب گوشت بگذار جلویش. اگر ندهی، بی انصافی کرده ای. اگر بی انصافی کردی، بی‌انصاف می‌شوی. حتی انسان وقتی در راهی می رود، اگر نان ببیند و برندارد، همان اندازه از انصاف انسان گرفته می شود؛ چون این حق نیست که آدم نان ببیند و برندارد.

وقتی بی‌انصاف شدید، کار به آن جایی می رسد که انسان می گوید این دستگاه عالَم، صاحب ندارد.