قوه و قدرتت را فراموش نکن
اگر جوان هستی و بدنت قوی است قدر آن را بدان وقتی سن تو بالا برود دیگر توانی در بدنت نمی ماند . این قوتی که الان داری رادر راه خدا و دین مصرف کن درس بخوان و عبادت کن تفریح سالم و بدون گناه انجام بده این رابه یاد بیار که اگر پیر شوی حال کمترین عبادت را هم نداری .
الان که توانایی داری می توانی قرآن حفظ کنی می توانی به دیگران کمک کنی می توانی کارهای خوب انجام بدهی اما وقتی پیر شدی دیگر هیچ کدام از این ها را نمی توانی انجام بدهی

سلامتی ات را فراموش نکن
اگر بدنت سالم است قبل از اذان صبح چند دقیقه زودتر بیدار شو و به خانه خدابرو.
یاد کسانی بیفت که در بیمارستان روی تخت افتاده اند و نمی تواننند مانند تو هرکاری که می خواهند بکنند.
لذا حدیثی هست که رسول خدا به اباذر فرمودند :سلامتی ات را قبل از مریضی قدر بدان.

شکر در وقت نعمت
یکی از کسانی که گوشت بدنش برآتش جهنم حرام است کسی است که اگر خدا نعمتی به او داد خدا را حمد وشکر کند.
الان شما ببینید بعضی اگر بچه دار بشوند و ببینند بچه دختر است ناراحت می شوند که چرا پسر نیست ،و از روی بی سوادی و نفهمی شان آن عروس را خیلی اذیت می کنند و می گویند :دختر زا است!
چرا اینطور هستید،ائمه ما وقتی بچه دار می شدند ، فقط می پرسیدند :آیا بچه سالم است یا نه ؟و بعد خدا را شکر می کردند .
پسر و دختر فرقی ندارد .
هر نعمتی که خدا به شما داد باید الحمدلله بگویید و خدا شکر کنید.
اگر هم سفر خوب نصیبتان شد خدا شکر کنید . اگر استاد خوب هم مباحثه خوب کار خوب محله خوب همسر خوب فرزند خوب و….نصیبتان شد باید خدا را شکرکنید.
شکر شما باعث می شود که خدا نعمت های بیشتری به شما می دهد.
بعضی هر نعمتی که به آنها می دهد شروع میکنند به ایراد گرفتن . از هممه چیز ایراد می گیرند و غر می زنند ……اینها بدبخت اند.

دوستی در راه خدا
برای خدا همدیگر را دوست داشته باشید.
در روایتی آمده:کسی که دیگران را به خاطر خدا دوست دارد در دنیا و قیامت تحت حمایت خداست .
حالا منظور از اینکه برای خدا همدیگر را دوست داشته باشیم چیست؟
یعنی ملاک دوستی تان خدا باشد .یعنی اگر دوستت گناه کرد و کاری کرد که خدا دوست ندارد ، دیگر او را دوست نداشته باشید ؛حتی اگر بچه و فرزندت یا همسرت طوری عمل کرد که خلاف دین است خلاف دستورات خداست مثلا قیافه اش را طوری کرده که خدا و دین نمی پسندد،دیگر مثل قبل دوستشان نداشته باش.
این طور نباشد که دوستت یا بچه ات یا همسرت ،اگر گناه بکند یا نکند ،برای تو فرقی نکند و در هرحال دوستشان داشته باشی و با آنان مهربان باشی .
نه!
باید آن شخص بفهمد که چون کار بدی انجام داده ،شما رفتارت با او تغییر کرده است .
این اصلا خودش امر به معروف و نهی از منکر است .
پس دوستان و خانواده مان را برای خدا دوست داشته باشیم .

شما نظرت چیه ؟