عصر و زمانه ما

نمودار‌هایی که از خصوصیات عصر و زمان ما رسم می‌شود، همان امتی را نشان می‌دهد که حضرت حجت علیه السلام انتظارش را می‌کشید تا ظهور کند.
قبرستان «دار السلام شیراز» سابقه هزار ساله از دوره دیلمیان دارد. قبرستان «تخته فولاداصفهان» و «قبرستان تهران» همینطور.
در این هزار سال تعداد شهدای این قبرستان‌ها یا هیچ است یا یکی دو تا. چطور شده که در این عصر در بعضی از قبرستان‌ها هزار شهید داریم؟ اینها نشان می‌دهد این امت همان امتی است که حضرت انتظارش را می‌کشید. اما ما چون زیاد می‌بینیم برایمان عادی شده است. این شهید‌هایی که آمده‌اند و هنوز هم می‌آیند نشانه این است که عصر ما با عصر هزار سال گذشته متفاوت است.

به خورشید خیره نشو

علی علیه السّلام می‌فرماید: «هرکس به دنیا نگاه کند،‌ دنیا کورش می‌کند و هرکس به آن بصیرت جوید، بصیرش می‌کند».(نهج البلاغه خطبه 82)
همان چیز که کور می کند شفا هم می‌دهد.
خورشید همینگونه است. در آن خیره شوی کورت می‌کند ولی از نورش استفاده کنی بصیرت می‌کند.
همان طوری که نباید در خورشید خیره شد نباید در دنیا هم خیره شد. خیره شدن در دنیا یعنی غرق شدن و دل بستن به دنیا. کسی که فکر و ذکرش دنیا باشد، به خورشید خیره شده.

آزادسازی یا رهاسازی
محل نزاع بین ما و دشمنان ما کجاست؟ نزاع امام و شاه بر سر چه بود؟ نزاع امام و آمریکا بر سر چه بود؟ نزاع خداوند و شیطان بر سر چیست؟

محل نزاع، آزادسازی است. خدا برنامهاش آزادسازی انرژی‌های متعالی انسان است وشیطان برنامه‌اش رها کردن انرژی‌های غیر متعالی انسان.

بین رهاسازی و آزادسازی تفاوت است. رهاسازی یعنی رهاسازی «غریزه» وآزادسازی یعنی آزادسازی «فطرت».

سوار و اسب را در نظر بگیرید؛ اسب وقتی ول می‌شود نمی‌گویند آزادشده است بلکه می‌گویند ول شده است. یعنی از افسار و عنان رها شده و این یعنی رها شدن انرژیی که باید در خدمت می‌بود.

محل نزاع اینجاست؛ آزادی سوار یا آزادی اسب؟ آزادی یعنی انسان را سوار بر اسب کنیم و اسب در کنترلش قرار گیرد تا هر جا فرمان داد برود. هر رهاسازی نسبت به اسب سلب آزادی از سوار است. به آزادی اسب رهایی می‌گویند.

ادیان الهی چرا می‌گویند که انسان حب دنیا نداشته باشد؟ برای اینکه حب دنیا جلو آزادسازی انرژی متراکم انسان را می‌گیرد.

هماهنگی بین پدر و مادر؛ عامل تربیّت فرزند

شما، هم‌دست راست دارید و هم‌دست چپ، اگر این دو به‌صورت مستقل تصمیم میگرفتند، شما دیگر با این دودست نمیتوانستید کاری را انجام بدهید. اما چون این دودست خود تصمیمگیرنده نیستند، بلکه مغز و اراده انسان است که بر دست راست و چپ حکومت میکند و اوست که تصمیم میگیرد، لذا دست‌ها باهم همکاری میکنند و هماهنگ‌اند.

با یک‌دست کاغذ میگیرید و با یک‌دست مینویسید. خیّاطها با یک‌دست پارچه را میگیرند، با دست دیگر می‌دوزند. آشپزها با یک‌دست، دیگ را میگیرند، با دست دیگر غذا را به هم میزنند و چون فرمانده یکی است این دودست این‌چنین باهم همکاری میکنند. اگر خدای‌ناکرده در وجود ما دو فرمانده وجود داشت معلوم است که چه اتفاقی میافتاد.

حال فرض کنید، اگر پدری نسبت به بچه‌ی خود تندی کند، مثلاً بگوید: چرا این کار را کردی؟ آن‌گاه مادر بگوید: اتفاقاً کار بچه درست بوده و خوب کاری هم کرده است. یا یکی به بچه بگوید: تو خیلی بیادب هستی. دیگری به او بگوید: اتفاقاً تو از همه مؤدبتر هستی.
یکی بچه را بزند و دیگری او را نوازش کند.

چنین برخوردهایی موجب میشود که بچه بی‌تربیت بار بیاید. وقتی این‌گونه عمل شود، بچه شکایت پدر را به مادر و شکایت مادر را به پدر میبرد و ضمن این‌که بین آن‌ها دعوا راه میاندازد، خود بچه نیز نسبت به پدر و مادر بیاعتقاد و بی اعتنا میشود

فضای مجازی برای جدا کردن والدین از فرزندان ساخته شده است؛ در این فضا دیگر نسبت‌های فامیلی معنا ندارند و بچه‌ها، فرزندان آنچه می‌دانند، می‌خوانند و می‌شنوند، هستند.
هیچ بلایی نیست مگر آنکه خداوند در آن نعمتی قرار داده است که محیط بر آن بلا است. موانع و رنج کشیدن‌ها در فضای مجازی زمینه برای بالغ شدن در فضای مجازی است؛ همین رنج کشیدن‌ها است که سبب می‌شود شما به قدرت این عرصه پی‌ ببرید.
فضای مجازی، فضای تربیتی شماست؛ فضای مجازی که بهترین فضا برای گفت‌و‌گو است، فاصله مکانی میان افراد را از بین برده و عالم بزرگ را برای انسان کوچک کرده تا انسان را بزرگ کند.
همانطور که در فضای مجازی می‌توان بدترین ضربه‌ها را زد، می‌توان بهترین خدمت‌ها را نیز انجام داد؛ این فضا هم می‌تواند بچه‌های ما را به جهنم ببرد و هم ما می‌توانیم به کمک آن، بچه‌ها را به بهشت ببریم.
فضای مجازی تا زمانی که آن را نمی‌شناسید، تهدید است و هرگاه آن را مطالعه کردید به فرصت تبدیل می‌شود.
ابتدا که در دریای فضای مجازی می‌افتید، رنج‌آور است اما آنگاه که شنا در آن را آموختید به جولانگاه شما تبدیل خواهد شد.
فضای مجازی بهترین فضا برای گفت‌و‌گو است. نگذاریم در فضای مجازی مردم را به جهنم ببرند، ما می‌توانیم مردم را به بهشت ببریم و فضای مجازی در آینده شکارگاه شماست تا چند جهنمی را بدزدید و به بهشت بکشانید