در روایت آمده است که: چند نفر دعایشان مستجاب نمی‌شود:

۱. کسی که پدر و مادرش را نفرین کند و به ضرر آنها دعا کند .

کسی حق ندارد پدر و مادرش را نفرین کند؛ ولو آنان در حق او کوتاهی کرده باشند و در قضیه ای مقصر هم باشند، ماحق نداریم بد پدر مادر مادرمان را بخواهیم؛ برایشان دعای بد کنیم .حق نداریم.

۲. کسی که به ضرر بدهکارش دعا کند .

به شخصی پول قرض داده ،سند هم نگرفته، چک و سفته هم نگرفته، برای ضمانت کاغذی هم ننوشته که او امضا کند، آن وقت او را نفرین می‌کند. دعای چنین شخصی هم مستجاب نیست. می‌خواستی ضمانت بگیری، در کارش کوتاهی کرده ،حالا دست به دامن خدا شده و بدهکارش رو نفرین می‌کند.

پس دقت کنید، به کسی چیزی قرض می‌دهید، مدرک بگیرید.

۳.کسی که زنش را نفرین کند.

خوب اگر آنقدر زنت اذیتت می‌کند خدا راه طلاق را به تو داده، طلاقش بده .چرا نفرین می‌کنی؟ چرا بد زنت رو می‌خوای؟ هرچه باشد در یک دعوا دو نفر مقصر هستند. حق ندارند همدیگر را نفرین کنند. اگر نمی‌خواهید زندگی کنید خدا طلاق را جلوی پایتان گذاشته است.

۴.کسی که در خانه نشسته و کار و کاسبی نمی‌کند و زحمت نمی‌کشد ، و دعا می‌کند خدایا به من رزق بده.

خوب خدا به تو قوت داده، قدرت داده، بدن سالم داده ، می‌توانی بروی کار کنی. دعا کردن به چه درد می‌خورد؟باید زحمت بکشی و با دسترنج خودت رزق حلال به دست بیاوری. نه اینکه تنبلی کنی و بنشینی در خانه و دعا کنی.

البته طلبه‌ها و کسانی که واقعاً به دنبال علم هستندو در درس و علم هم زحمت می‌کشند، خدا رزقشان را می‌رساند، اما به شرط آنکه اهل درس و بحث باشند، نه اینکه اهل تنبلی باشند.

۵ .کسی که پول و ثروت دارد ولی اهل اسراف و ولخرجی است.

خب این چه روشی است که داری؟ چرا اسراف کار هستی؟ چرا ولخرج هستی؟ چرا با پولت چیزهایی می‌خری که فایده‌ای ندارد؟ چرا پس انداز نمی‌کنی؟ آن وقت می‌روی دعا می‌کنی که خدایا باز هم به من پول بده!خوب می‌خواستی مواظب سرمایت باشی.

یا مثلاً بعضی از بازاری‌ها در معامله و شراکت دقت نمی‌کنند حساسیت به خرج نمی‌دهند، اون وقت ورشکست می‌شوند بعد می‌آیند دعا می‌کنند.

الان بعضی پولدارها هم هستند ،حاضر نیستند یک ریال خمس و زکات بدهند، اما می‌روند لباس گران می‌خرند ،کفش گران می‌خرند، مبل و پرده گران می‌خرند، فرش گران می‌خرند، آن وقتی بی پول می‌شوند و دعا می‌کنند!

تفسیر نورالثقلین جلد ۵ صفحه ۲۹۰

خدا اجابت دعا را در لقمه حلال قرار داده اما مردم در داد و فریاد و صدای بلند به دنبال آن می‌گردند.

اگر می‌خواهی دعایت مستجاب شود لقمه‌ات را حلال و پاک کن؛ به خانه کسانی نرو که اهل خمس و زکات نیستند، اهل مال حرام هستند، اهل ربا و نزول هستند؛ سر هر سفره‌ای ننشین ؛با شکمت تعارف نکن .

در روایات هست:( کسی که مال حرام بخورد تا ۴۰ روز دعایش مستجاب نمی‌شود و اعمالش قبول نمی‌شود)

هی می‌رود به همه حاجتش را می‌گوید تا شاید کسی کارش را راه بیندازد.

یا می‌رود در جلسات دعا هی داد می‌زند فریاد می‌کشد.

نه خیر! مال حلال بخور نمی‌خواهد حاجت را به کسی بگویی یا داد و فریاد کنی !خدا خودش حاجتت را می‌دهد.

کسی که از خدا توفیق بخواهد ولی خودش ذره‌ای تلاش و کوشش نمی‌کند، خودش را مسخره کرده است.

ذره ای طرف خدا نمی‌آید؛ذره‌ای سختی عبادت را به خودش نمی‌دهد؛ ذره‌ای سختی تقوا را تحمل نمی‌کند؛ فقط دعا می‌کند که خدایا به من توفیق بده! این به درد نمی‌خورد؛ فقط خودش را مسخره کرده است .

در قرآن هم خداوند فرموده که :(والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلناو ان الله لمع المحسنین)

باید یک قدم برداری تا خدا راه را به تو نشان بدهد.

ثروت دارد اما یک بار کار خیر نکرده، یک قالی نخریده برای جهیزیه فقیر ،یک مرتبه خمس و زکات نداده ،یک مرتبه برای ساختن مسجد و بیمارستان کمک نکرده ،اما فقط دعا می‌کند خدایا به من توفیق بده ! این هم خودش را مسخره کرده.

یا در جلسات، دعا می‌کنند که خدایا به ما توفیق بده،این شخص هم آمین می‌گوید؛ باز هم خودش را مسخره کرده است.

رسول خدا فرمود: جفاکارترین مردم کسی است که نام مرا در مقابلش می‌برند،و او می‌شنود ولی بر من صلوات نمی‌فرستد.

حتی در نماز هم اگر نام پیامبر را شنیدید هر جای نماز هم که باشید مستحب است صلوات بفرستید. حتی در رکوع و سجده نماز هم سعی کنید یک صلوات حداقل بفرستید. سعی کنید نمازتان را با ولایت رسول خدا و اهل بیت گره بزنید تا به همین واسطه نمازتان قبول درگاه خدا شود.

صلوات دعایی مستجاب است. لذا در روایات هست که اگر می‌خواهید دعایتان مستجاب شود، قبل و بعد از دعایتان صلوات بفرستید.چون صلوات دعای مستجاب است ،خداوند دعای شما را هم که بین دو دعای مستجاب است اجابت می‌کند.

صلوات، اظهار ارادت به اهل بیت و رسول خدا است، لذا آنان هم برای شما دعا می‌کنند.

مقید باشید نام رسول خدا را که شنیدید حتماً صلوات بفرستید تا جفاکارترین مردم نباشید.

مردم چهار دسته‌اند: کریم، سخی، بخیل، لعیم، الئم .

۱.کریم کسی است که خودش از دنیا استفاده نمی‌کند، ولی به دیگران کمک می‌کند .مثل اهل بیت علیه السلام که خودشان گاهی گرسنه بودند اما غذایشان را به دیگران می‌دادند.

۲.سخی کسی است که هم خودش از دنیا استفاده می‌کند و هم به دیگران می‌دهد. هم خودش خوب می‌خورد، هم به زن و بچه‌اش رسیدگی می‌کند ،و هم حواسش به اطرافیان و اقوامش است، این‌ها هم خیلی خوبند.

 ۳.بخیل کسی است که خودش خیلی خوب از دنیا استفاده می‌کند اما به دیگران نمی‌دهد.

  ۴. لئیم کسی است که نه تنها به دیگران کمک نمی‌کند ،بلکه خودش هم از پولش و از دنیا استفاده نمی‌کند؛ فقط پولش را در بانک جمع می‌کند؛ خود پول را دوست دارد ؛حاضر است جان بدهد اما یک اسکناس از پولش کم نشود؛ نه خودش زندگی خوب و خوشی دارد و نه اطرافیانش و نه دیگران.

۵ الئم کسی  است که نه خودش کار خیری می‌کند و نه می‌گذارد دیگران کار خیر کنند.  شخصی بود که دامادش در خانه‌اش روزه می‌گرفت، او ناراحت می‌شد که چرا این در خانه خودش اینقدر روزه می‌گیرد.

اگر ببینند کسی دارد به فقیری کمک می‌کند منعش می‌کنند و می‌گویند چراغی به خانه رواست به مسجد حرام است این‌ها خیلی بدبخت و بیچاره‌اند.