اگر آدم بخواهد در خطرها هلاک نشود باید به خدا توکل کند؛ توکل واقعی؛ خودش را به خدا بسپارد .حالا چه هلاک شدن مادی باشد و چه هلاک شدن معنوی.

فقط توکل به خداست که می‌تواند کمکمان کند.

اگر زلزله آمد،سیل آمد،عذاب آمد، یا در گناهی می‌افتادی باید به خدا توکل کنی؛ به یاد خدا بیفتی و از او کمک بخواهی تا هلاک نشوی.

اگر انسان هلاک بشود دیگر کارش تمام است. دیگر از اصحاب جهنم می‌شود و امیدی به او نیست.

البته توکل به خدا این نیست که فقط همان لحظه به خدا توسل کنی و بگویی که کمکت کند؛ بلکه باید همیشه از اهل ایمان باشی؛ همیشه باید به یاد خدا باشی؛ همیشه از خدا کمک بخواهی؛ همیشه خودت را به خدا بسپاری؛ همیشه کارهایی انجام بدهی که خدا دوست داشته باشد.

انسان باید توکلش به خدا باشد؛ نه اینکه به دیگران تکیه کند، نه اینکه منتظر باشد پدرش به او پول بدهد و برایش خانه بخرد و زندگی او را اداره کند.

آیت الله مجتهدی تهرانی همیشه به طلبه‌ها می‌فرمودند: که باید عزت نفستان را حفظ کنید؛ اصلاً از کسی توقعی نداشته باشید؛ اصلاً نباید کاری کنید که مردم و اطرافیانتان احساس کنند و فکر کنند شما احتیاج به پول دارید؛ حتی اگر کسی از نزدیکان یا قوم و خویشتان به شما پول داد و خواست به شما کمک کند قبول نکنید؛ بگویید: ممنون پولدارم تا عزت شما حفظ بشود.

حتی به پدرتان نگویید به شما پول بدهد. بلکه اگر هم پدرتان خواست پولی به شما بدهد نگیرید. تشکر کنید و قبول نکنید.

حتماً می‌گویید: پس چه کار کنیم؟

به خدا توکل کن !خدا را در نظر داشته باش. اگر پول هم نیاز داری دو رکعت نماز بخوان و از خدا بخواه. از امام زمان علیه السلام بخواه .

کاسب ها هم اگر کسب و کارشان خوب نیست، به خدا توکل کنند و از خدا بخواهند. هم کاسبی‌شان را حلال کنند و هم نماز اول وقت و ارتباط با خدا را فراموش نکنند .

طلبه‌ها هم باید توسل داشته باشند؛ توکل داشته باشند؛عزت نفسشان را حفظ کنند؛ حتی طوری لباس بپوشند که مردم فکر نکنند وضع مالی خوبی دارند.

توکل به خدا فقط در پول نیست.

ازدواج می‌خواهی بکنی و دنبال همسر می‌گردی به خدا توکل کن .

می‌خوای بچه‌دار بشوی به خدا توکل کن. می‌خواهی کاسبی کنی به خدا توکل کن.

در هر کاری خودتان را به خدا بسپارید و برای خدا آن کار را انجام بدهید تا خدا هم به شما عنایت کند.

و من یتوکل علی الله علی فهو حسبه ان الله بالغ امره  قد جعل الله لکل شیء قدرا  اگر به خدا توکل کنی خدا برای تو بس است.

(یا ایها الذین آمنوا لا تتبعواخطوات الشیطان و من یتبع خطوات الشیطان فانه بالفحشا والمنکر)

روزی اهل مدینه دیدند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیستند. هرچه مدینه را گشتند ایشان را پیدا نکردند. نگران شدند. شخصی را آوردند که از روی ردپا  انان را پیدا می‌کرد. آن شخص جای پای رسول خدا را پیدا کرد و در پی آن جای پا رفت تا رسول خدا را دید پیدا کردند. وقتی به نزد پیامبر رسیدند، دیدند سلمان فارسی هم آنجاست، گفتند: ای سلمان! ما فقط یک جای پا دیدیم و آن هم برای پیامبر بود .جای پای دیگر نبود. تو چطور آمدی اینجا؟

سلمان جواب داد:من برای خودم جای پا اختیار نکردم. بلکه هرجا رسول خدا پا می‌گذاشت من هم پایم را همانجا می‌گذاشتم.

به همین دلیل بود که امام صادق علیه السلام می‌فرمودند: نگویید سلمان فارسی. بگویید سلمان محمدی.

ای کاش ما هم پایمان را جای پای پیامبر و اهل بیت علیه السلام بگذاریم و مثل آنان رفتار و زندگی کنیم.ای کاش ما هم با پیامبر و اهل بیت علیه السلام ارتباط دوستی برقرار کنیم و از آنها پیروی کنیم .

مبادا پایمان را جای پای شیطان بگذاریم. مبادا هر کاری که شیطان می‌پسندد و دوست دارد انجام بدهیم .مبادا با شیطان رفیق بشویم.

از امروز تصمیم بگیریم که پا جای پای اولیای خدا بگذاریم

بعضی سوال می‌کنند: ما چه کار کنیم که بنده خدا بشویم ؟

چون اگر آدم جز بنده‌های خدا بشود، به بهشت مخصوصی می‌رود، در قرآن هم آیه هست که فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی .

کسانی که اعمالشان را از ترس جهنم انجام نمی‌دهند و به جایزه و بهشت هم کاری ندارند، بلکه اعمالشان را فقط به خاطر خود خدا انجام می‌دهند، بنده خود خدا هستند و به بهشتی نزد خود خدا می‌روند.

حالا در روایت آمده است که امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: بندگی خدا در پنج چیز است :

۱.خالی بودن شکم

یعنی اینکه شکم آدم پر از حرام نباشد.حتی از حلال هم زیاد نخورد و پرخوری نکند.

اندرون از طعام خالی دار

                               تا در او نور معرفت بینی

به خصوص مواظب باشید و وسواس داشته باشید در مورد حرام کسی که در شکمش لقمه حرام باشد تا چهل روز دعایش مستجاب نمی‌شود و اعمالش هم قبول نیست. این حرفا شوخی نیست .

بارها گفته شده که در نجاست و طهارت وسواس نداشته باشید ؛اما در حلال و حرام وسواس داشته باشید .اگر شک داری مالی حلال است یا حرام، خب نخور.

۲.قرائت قرآن

مقید باشیم هر روز حداقل پنجاه آیه قرآن بخوانیم.

قرآن کلام خداست ،در قرآن، خدا با ما صحبت می‌کند.

چرا هر روز قرآن نمی‌خوانیم؟ مگر دوست نداریم خدا با ما حرف بزند؟

قرآن خواندن ،ما را نورانی می‌کند؛ به خصوص اگر به ترجمه آیه‌ها هم توجه کنیم و ببینیم خدا در این آیه‌هایی که می‌خوانیم به ما چه می‌گوید .

مرحله بالاتر اون است که به معانی آیه‌هایی که می‌خوانیم عمل کنیم.

۳.شب زنده داری

سحرها قبل از اذان بیدار شویم.

   هرکه سحر ندارد

                             از خود خبر ندارد

شب‌ها کمی زودتر بخوابیم که سحرها قبل از اذان صبح بتوانیم از خواب بیدار شویم.

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ

              از یمن دعای شب و ورد سحری بود

حتی علم هم در سحرها بیشتر عنایت می‌شود. اگر دنبال علم هستیم سحرها بیدار شویم و درس بخوانیم .

 در سحر خیلی خبرها است.

هم معنویت می‌دهند، هم علم می‌دهند، هم پول می‌دهند. هم رزقمان زیاد می‌شود، هم نورانی می‌شویم، هم در دنیایمان جلو میرویم و هم در آخرتمان.

۴.تضرع و زاری در سحر

اینکه ما می‌بینیم اهل بیت مثل امیرالمومنین و امام سجاد علیه السلام سحرها مناجاتی می‌خوانند و زاری می‌کنند، و الان این دعاها در مفاتیح آمده، چون بنده واقعی خدا بودند. از علامت بندگان خدا ،گریه و زاری به درگاه خدا در وقت سحر و نماز صبح است.

۵.گریه از خوف الهی

خدا ترس ندارد، اما خوب است که انسان همیشه به دلیل آنکه اعمال خوبی در درگاه خدا ندارد و احترام او را نگه نداشته است،از مقام خدا بترسد و کمی اشک بریزد.

اینکه همه دنیا و آخرت ما به دست خداست و ما اعمالمان کمتر مورد پسند خداست ترس ندارد؟

خداوند اگر اراده کند عالم به هم می‌ریزد. اگر اراده کند ما زنده نمی‌مانیم. اما ما توجهی به مقام خدا در اعمالمان نداریم.

امامان ما در پیشگاه خدا آنقدر گریه می‌کردند که از اشک، محاسنشان خیس می‌شد. حالا ما چه باید بکنیم؟ ما باید چگونه باشیم؟ عملی داریم که به آن تکیه کنیم ؟چرا ما اینقدر غافلیم؟؟?

خداوند به حضرت آدم علیه السلام وحی کرد ؛خیر تو در این است که مرا بپرستی و عبادت کنی و کسی را در پرستش و عبادت با من شریک نکنی.

یعنی حتی نماز هم که می‌خوانی، فقط خدا و رضایت او را در نظر داشته باش.

فردی نماز می‌خواند؛ دو نفر جلوی او نشسته بودند و از او تعریف کردند؛ نمازش را شکست و گفت: تازه خبر ندارید که من امروز روزه‌ام هستم! این گونه نمازها به درد نمی‌خورد .

حاج شیخ جعفر شوشتری در زمان ناصرالدین شاه، بعد از نماز جماعت سخنرانی می‌کرد. روزی به مردم فرمود: ای مردم ! من فردا شب می‌خواهم حرف مهمی بزنم، به دیگران هم بگویید بیایند.

فردا شب که همه مردم جمع شدن فرمود: ای مردم!همه انبیا و اولیاء تا امروز شما را به توحید دعوت کرده‌اند؛ ما من امروز می‌خواهم شما را به شرک دعوت کنم!

مردم تعجب کردند و همهمه شد. بعد ایشان در توضیح فرمودند: من می‌خواهم بگویم که همه کارها و اعمالتان را برای دیگران انجام ندهید؛ حالا اگر نمی‌توانید همه اعمالتان را برای خدا انجام بدهید،حداقل با خودتان قرار بگذارید بعضی از اعمال را فقط برای خدا انجام بدهید. خدا را هم در اعمالتان مدنظر داشته باشید.

گاهی شاید ما پنجاه سال کار کنیم،ولی حتی یکی از آنها برای خود خدا نباشد. اگر اینطور باشد وای بر ما!

خداوند در حدیث قدسی فرموده: من بهترین شرکا هستم.

اگر کسی در عملی، مرا با شخص دیگر شریک کند، من سهمم را به آن شخص دیگر می‌بخشم و به آن بنده می‌گویم:برو و همه اجرت را از آن شخص بگیر.