الإمامُ الحسنُ عليه السلام :

 عَجَبٌ لِمَن يَتَفَكَّرُ في مَأكولِهِ كَيفَ لا يَتَفَكَّرُ في مَعقولِهِ ، فيُجَنِّبَ بَطنَهُ ما يُؤذيهِ ، و يُودِعَ صَدرَهُ ما يُردِيهِ !

[بحار الأنوار : ج ۴۳، ص ۲۱۸، حدیث ۱ ]

 در شگفتم از كسى كه درباره خوراك جسم خود مى انديشد چگونه درباره خوراك فكر خود نمى انديشد؟ شكمش را از آنچه زيانبار است پرهيز مى دهد، اما در سينه خود چيزهايى مى سپارد كه مايه نابوديش مى شود.

امام علی علیه السلام:

مُذيعُ الْفاحِشَةِ كَفاعِلِها

فاش‌كننده زشتى‌ها، همانند انجام‌دهنده آنها است.
شرح غررالحكم: ج ۶، ص ۱۲۵

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : 

۱. لا خَيرَ في عِبادَةٍ ليسَ فيها تَفقُّهٌ

۲. و لا خَيرَ في عِلمٍ ليسَ فيهِ تَفكُّرٌ

۳. و لا خَيرَ في قِراءةٍ ليسَ فيها تَدَبُّرٌ .
[تحف العقول : ۲۰۴]

 ۱. در عبادتى كه با فقه (فهم) همراه نباشد، خيرى نيست.
۲. و در دانشى كه با انديشيدن همراه نباشد، خيرى نيست
۳. و در قرآن خواندنى كه با تدبّر توأم نباشد، خيرى نيست.

مقام امام علی علیه السلام در کلام پيامبر (ص) : 

إنَّ السَّعيدَ كُلَّ السَّعيدِ حَقَّ السَّعيدِ مَن اَحَبَّ عَلِيّا في حَياتِهِ و بَعدَ مَوتِهِ.
[ الأمالى ، صدوق ، ص ۲۴۹]

سعادتمند حقيقى كسى است كه على را در حيات او و پس از رحلتش دوست بدارد

حضرت فاطمه عليهاالسلام :
 إنْ كُنتَ تَعمَلُ بِما أمَرناكَ و تَنتَهي عَمّا زَجَرناكَ عَنهُ فَأنتَ مِن شيعَتِنا و إلاّ فَلا.
 [ بحار الأنوار ، ج ۶۸ ، ص ۱۵۵]

اگر به آنچه تو را به آن فرمان مى دهيم عمل كنى و از آنچه برحذر مى داريم دورى كنى ، از شيعيان مايى و الاّ هرگز