گاهی گرفتاری های عجیب و غریبی در زندگی برای ما پیش می آید که شاید خود ما در ایجاد آن گرفتاری چندان نقش نداشته ایم .
گاهی با این که تمام تلاش خود را می کنیم تا یک زندگی نسبتا راحتی برا خودمان فرام کنیم ، شدیدا دچار فقر و تنگدستی می شویم.
گاهی با اینکه مراعات می کنیم و مراقب هستیم تا بیمار نشویم ، دچار بیماری می شویم ، با این که در آن بیماری هیچ نقشی نداشته ایم ،مثل بسیاری از آن ها که از بدو تولد دچار بیمار بودند و تا آخر عمر شاید با آن بیماری دست و پنجه نرم کنند .
گاهی از اینکه فرزند ناخلف یا پدر و مادر نا صالحی داریم مکدر می شویم و زندگی برای ما سخت و تنگ می شود.
گای به ما وعده می دهندکه مثلا در آخرت خداوند جبران می کند .ولی وقتی پاداش الهی را در مورد کسانی که انفاق کردند می خوانیم،می بینیم دست ما در این دنیا خالی و بوده و نتوانستیم انفاق کنیم ،هم این دنیا رو از دست داده ایم ،هم آن دنیا را .
واقعا چه اتفاقی می افتد؟چه کار باید بکنیم ،آیا صبر بر این مسائل به چشم خدا می آید و ما ماجور خواهیم بود ؟امروزه دغدغه فکری بسیاری از مردم همین پرسش هاست .
انشاالله در این وبلاگ به پاسخ این سوالات پرداخته می شود.

قدر جوانی خود بدانید ،کم شود کسی که در جوانی به فکر خود افتد و انحرافات را کنار گذارد . چون به پیری رسید افسوس جوانی خود را خورید ؛اما چه فایده ، برگشتن در او نیست .
در جوانی عوض آن که به فکر معیشت پیری باشید به فکر خود باشید ملکات و سرمایه های معنوی برای خود تهیه کنید تا در پیری از آن استفاده کنید.
در جوانی همه کس به تو علاقه دارند و در پیری هیچ کس تو را نخواهد پس در فکر آن باشید ،در آن وقتی که همه از شما رمیده شوند،شما رمیده از آنها باشید و شب و روز انس با ملکات جوانی خود داشته باشید.یعنی (خدا،بندگی خدا،توجه به خدا،لذت بردن از قرب با خدا)

در قیامت اولین چیزی که حسابرسی می شود نماز است
در زمان گذشته اگر کسی نمره ریاضی اش پایین بود ولو بقیه نمراتش بالا بود دولت او را مردود اعلام می کرد .
در قیامت هم اگر کسی نمره نمازش پایین باشد بقیه اعمالش هم قبول نمی شود اما اگر نمازش نمره بالایی داشت بقیه اعمالش هم اگر درست باشد قبول می شود.
نماز این قدر اهمیت دارد،شما این همه عبادت می کنید ، اگر به نمازتان اهمیت ندهید همه زحمتی که کشیده اید بر باد می رود.
چون نماز مثل ستون ساختمان دین است . اگر ساختمان شما ستون نداشته باشد یک طبقه که می سازید راحت فرو می ریزد .
هر چه عمل مستحبی و اعمال دیگر انجام می دهید راحت فرو می ریزد چون ساختمان دین شما ستون محکمی ندارد .

در روایات آمده است که :عاجز ترین مردم کسی است که به درگاه خدا دعا نمی کند .
خدا دوست دارد بنده ای به در خانه او برود و به درگاهش دعا کند . لذا در قرآن آمده است :ادعونی استجب لکم .شما دعا کنید من دعای شما را اجابت می کنم .حالا اگر به صلاحت بود در همین دنیا دعایت مستجاب می شود اما اگر به صلاحت نبود چند برابرش را در آخرت که همه محتاج ذره ای هستند به شما می دهد .
حالا که خدا این اجازه رابه ما داده و قول داده که دعایمان را مستجاب کند ، پس از این کار بی هزینه غفلت نکنیم .
اگر اهل دعا نباشیم عاجز ترین مردم هستیم.

خدا دوست دارد که بنده اش وقت دعا دستانش را بلند کند و دعا کند . خداوند به تلاش بنده اش در دعا کردن علاقه دارد. بندگان خاص خدا این گونه هستند؛بعد از مدتی که دعا می کنند ،دستانشان خسته می شود و از روی خستگی هر کدام از دست هایشان را بالا و پایین می برند .
این کارها در اجابت دعای مان موثر است .