✅ ایجاد ادراکِ درست اجتماعی؛ شرط لازمِ تحولات کلان کشور…

📑 با رصدِ تحولات فردی، اجتماعی و جهانی در طول تاریخ به این نتیجه می‌رسیم که دو مولفه‌ی اندیشه و عملِ در راستای آن اندیشه است که تحقق‌بخشِ تحولات و تغییرات در سطوح مختلف بوده و هست. در مقدمه‌ی کتاب انسان 250 ساله، مقام معظم رهبری با اشاره به تلاش پیامبراسلام صلوات الله علیه در تشکیل حکومت اسلامی، دو پایه‌ی اصلی تشکیل نظام سیاسی نبوی را اینگونه بیان می‌کنند: «اول باید عقاید و اندیشه‌های صحیحی وجود داشته باشد تا این نظام بر پایه آن افکار بنا شود. دوم، پایه‌ها و ستون انسانی لازم است تا این بنا بر دوش آنها قرار گیرد.». (خامنه¬ای- 1390)

🎤 ایشان در سخنرانی اول سال 1402 در حرم رضوی نیز در خصوص شرط لازم برای تحولات اساسی در کشور و حل چالش‌های بزرگ فرمودند: «مسائل اساسی باید با افکار عمومی مطرح بشود، افکار عمومی با نیازهای اساسی آشنا بشوند؛ [این‌گونه] اندیشه‌ها فعّال خواهد شد. اندیشه‌های نو، جوانهای صاحب فکر درباره‌ی مسائل مهمّی که با افکار عمومی مطرح میشود، فعّال میشوند، آن را به نصاب لازم میرسانند؛. اگر افکار عمومی استقبال نکند از یک فکر، این فکر به عمل و تحقّق نمی‌رسد؛ صرفاً یک امواجی در فضا خواهد بود، یک چیزی انسان می‌گوید، بعد هم فراموش می‌شود؛ یا چند سطر بر روی کاغذ [خواهد بود]. برای اینکه خواسته‌ها و مطالبات بزرگ تحقّق پیدا بکند، باید با مردم، با صاحبان فکر، با افکار عمومی مردم مطرح بشود.»

📚 با توجه به مبنای دقیق علمی و تجربیِ فوق و نگاه درست به تحولات گذشته‌ی انقلاب اسلامی به این نتیجه می‌رسیم که مقدمه‌ی اقدامات بزرگ و کلان در کشور در حقیقت پردازش و جامعه‌پذیر نمودنِ فکر و اندیشه مربوط به آن کار در بستر اجتماعی است و چه بسا صرفِ زمان برای طرح و تعمیق اندیشه بیشتر از عمل باشد؛ چرا که وقتی تفکر و اندیشه‌ای، درستی و تاثیر و کارآیی و کارآمدی خود را در اذهان و افکار مردم جای دهد؛ گرایش و انگیزه، اراده و همت و انتخاب و مطالبه‌ی درست را در مسیر تحقق مطلوب در بین آحاد جامعه بویژه جوانان خلاق و مومن ایجاد نموده و موانع و سختی ها را کنار زده و فتح قله‌ها را میسر می‌نماید.

✏هدفِ راقمِ این یادداشت از طرح مطالب فوق، تاکید موکد و یادآوری جدی پیرامون دو نکته مهم و راه‌گشاست:

1⃣ نکته‌ی نخست؛ در خصوص راهی که آمده‌ایم و تجربه‌ای که حاصل شد؛ ایران اسلامی در ابعاد مختلفِ علمی و فناوری در عرصه‌هایی چون دفاعی و نظامی، هوا و فضا، بهداشت و سلامت، انرژی پرکاربرد و به‌صرفه‌ی هسته‌ای، صنعت فولاد و… با درک درست اندیشه اسلامی و نگاه انقلابی و تکیه بر دو مولفه‌ی ایمان به خدا و اعتماد به نفس ملی؛ روح امید و همت را در جوانانِ فعال در این عرصه‌ها برانگیخت و فتح قله‌های پیشرفت را در رقابت با کشورهای پیشرفته جهان برای ایرانِ ما رقم زد و درخشش اخیر جوانان در میادین علمی و فناورانه، شاهدی است بر این مدعا…

2⃣ نکته دوم؛ توصیه ای به گروه‌ها و جریانات سیاسی و نخبگان و مسئولین در سطوح مختلف است که به جای اثباتِ خویش با ردِ دیگری و دامن زدن به اختلافات و اِعمالِ سلایق شخصی و جناحی و نگاه نقطه‌ای و صفر یا صدی؛ به تکلیف خود در عرصه‌ی روشنگری و جهاد تبیین و ایجاد درک درست اجتماعی در مسیرِ رفتن بر سبیلِ درست حل مشکلات و چالش‌های مختلف از جمله مسائل اقتصادی البته بصورت اثباتی و تبیین درست اقتصاد مقاومتی و دورنزا بپردازیم؛ چرا که بهترین انگیزه برای عمل به یک نسخه؛ بیان درست مسئله و راهکارِ منتج به نتیجه‌ی آن است و به قول معروف؛ فهم یک مساله، نصف حل آن است.

🔚 اینجاست که فلسفه تاکید مقام معظم رهبری بر فریضه قطعی و فوری جهاد تبیین روشن می‌شود و لذا ایشان در فرمانی عمومی سفارش نمودند که یکان یکانِ ما باید در فضای جامعه به مثابه‌ی چراغی اطراف خویش را روشن سازیم تا آهنگ و اراده‌ی عمومی برای حرکت در مسیر درست به سمت فتح خرمشهرهای در پیش در بطن جامعه شکل بگیرد. ان‌شاء‌الله

✍ جواد خسروی-1404/09/09

💠 مواظبـت بر نمـاز اول وقـت

🌸همسر فداكار سردار رشيد اسلام محمد بروجردى در مورد مواظبت بر نماز اول وقت ايشان مى گويد: محمّد در عرض ده سال زندگى مشتركمان طورى بود كه هميشه نمازش ‍ را در اول وقت اقامه مى كرد.

🌺در طول مسافرتهايى كه با محمّد داشتيم ، هرگاه در راه صداى اذان به گوشش مى رسيد، هر كجا بود ماشين را پارك مى كرد و همانجا نمازش را بجا مى آورد. اگر چه به مقصدى كه مورد نظرش ‍ بود دور يا نزديك بود.

🌼بارها به ايشان گفتم : حالا كه نزديك مقصد است نمازتان را شكسته نخوانيد بگذاريد وقتى به منزل رسيديم نمازتان را كامل بخوانيد. محمّد در جواب مى گفت : حالا كه موقع اذان است نماز مى خوانيم شايد به منزل نرسيديم .

🌸اگر رسيديم دوباره كامل مى خوانم و در تمام اين مدّت هيچگاه ياد ندارم كه او بدون وضو باشد.

➕راه کارهای تأمین آرامش در سیره ی حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)|قسمت هفتم

◾️حفظ مال و حقوق

▪️فاطمه (س) هم در دوران تنگ دستی، بر اساس درآمد علی (ع) و نیاز خانواده در مصرف آذوقه و امکانات نهایت دقت را به کار می بست و بدون اجازه ی او هیچ مالی را نه تنها مصرف بلکه انفاق هم نمی کرد، هم در دوران گشایش اقتصادی و فراوان شدن درآمد خانواده با هماهنگی و اجازه ی امام علی (ع) امور مالی خانواده را مدیریت می کرد. این عملکرد عالمانه ی فاطمه (س) در تأمین آرامش خاطر علی (ع) بسیار مؤثر بود و باعث شده بود بدون هیچ گونه نگرانی به مأموریت برود، به جبهه های جنگ و جهاد بشتابد، در رکاب پیامبر (ص) باشد و ضمن آن به فعالیت اقتصادی بپردازد. حضرت علی (ع) فرمان بری حضرت فاطمه (س) و رضایتش از او را آشکارا بیان کرده است (مجلسی، 1403: ج43، ص134 به نقل از کشف الغمه). انفاق در راه خدا، اطعام مستمندان، دادن صدقه به نیازمندان، وقف اموال و املاک در راه خدا، رعایت اعتدال در مصرف از شیوه های اقتصادی زندگی حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) بود که فاطمه (س) با اجازه ی همسرش و در غیاب او نیز به کار می بست.

▪️اگر زن به وظیفه ی خود در حفظ مال و راز و ناموس شوهرش (در حضور و غیاب وی) آگاه بوده و به آن عمل کند، اعتماد او را به وفاداری و امانت داری خود بیشتر کرده، فضای خانواده را سرشار از اطمینان و آرامش خواهد کرد.

➕راه کارهای تأمین آرامش در سیره ی حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)|قسمت ششم

◾️مدیریت خانواده

▪️فاطمه (س) در کنار حجم زیاد کارهای خانه زمانی را به آموزش علوم و معارف دینی به فرزندان و مسلمانان اختصاص داده بود (تفسیر امام عسکری (ع)، 340؛ مجلسی، 1403: ج2، ص3) و این کار گواهی بر برنامه ریزی و مدیریت حساب شده ی وی در اداره ی امور خانواده است. فاطمه (س) با مدیریت امور منزل، چنان آرامشی در خانواده فراهم کرده بود که هر چیزی در جا و جایگاه خودش قرار داشت و این فضا فرصت هایی برای حضور و مشارکت علی (ع) در کارهای منزل فراهم کرده بود.
▪️ او علاوه بر پاک کردن عدس، آوردن آب و هیزم، خانه را جارو و گاهی گندم یا جو آسیاب می کرد (مجلسی، 1403: ج43، ص51 و ج101، ص132؛ کلینی، 1388: ج5، ص86؛ صدوق، [بی تا]: ج3، ص169؛ طوسی، 1388: 661).
▪️حتی برای کم کردن بار سنگین خانه داری از دوش حضرت زهرا (س) مسئولیت فرزندداری را نیز با آن حضرت تقسیم می کرد.
▪️گاهی فاطمه (س) در طول شب آسیاب را می چرخاند و حضرت علی (ع) امام حسین (ع) را به دوش می کشید و مشغول می کرد (طبرانی: 90؛ متقی هندی: ج15، ص507؛ قاضی شوشتری: ج25، ص319).

▪️هر چند زن، با تدبیر و به کارگیری امکانات موجود در منزل تلاش می کند فضایی آرام و آسوده برای همسر و فرزندانش فراهم کند، اما سهم پدر خانواده در پذیرفتن بخشی از وظایف و مسئولیت های خانه و کمک به برقراری آرامش در خانواده بسیار مهم و اثربخش است.

➕راه کارهای تأمین آرامش در سیره ی حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)|قسمت پنجم

◾️حفظ احترام همسر و توجه به او

▪️علی (ع) و فاطمه (س) به پیروی از رسول خدا (ص) همواره در گفتار و کردار با احترام و تکریم خاصی با یکدیگر مواجه می شدند.
▪️علی (ع) پس از مراسم ازدواج، در حضور پیامبر (ص)، فاطمه (س) را «بهترین یاور در اطاعت خدا» و او نیز شوهرش را «بهترین همسر» معرفی کرد.
▪️علی (ع) هنگام خطاب فاطمه (س)، اوصاف و القاب یا کنیه او را نظیر «یا سیدتی، ایتها الحره، یا سیده نساء العالمین، یا بنت الصفوه و بقیه النبوه» به کار می برد (1403: ج43، صص117، 198 و 218 و ج28: ص303؛ طوسی، 1388: 527؛ ابن شهرآشوب، 1430: ج2، ص51 و ج3، ص131). گفتن «فاطمه» یا «زهرا» معمولاً هنگام خطاب مستقیم به حضرت نبوده، بلکه در توصیف وضع حضرت (س) برای دیگران و نیز پس از شهادت فاطمه (س) بوده است (صدوق، [بی تا]: ج1، ص320؛ طبری، 1356: 50؛ متقی هندی: ج15، ص508؛ کلینی، 1388: ج1، ص459؛ مفید، 1364: 282؛ طبری امامی، 1408: 138؛ غروی نائینی، 1393: ج2، ص374).
▪️ در حدیث سویدبن غفله آمده است که چون علی (ع) چشمش به فاطمه (س) افتاد، گفت: «بابی انت و امی»؛ «پدر و مادرم به فدای تو باد» (مجلسی، 1403: ج43، ص153 به نقل از دعوات راوندی).
▪️فاطمه (س) نیز در خانه، علی (ع) را بیشتر با کلماتی مانند «پسر عمو و علی» و در میان مردم او را با کنیه «ابوالحسن و مؤمن» خطاب می کرد و هنگامی که با پدرش سخن می گفت از شوهرش با نام او یاد می کرد.
▪️برشمردن ویژگی های منحصر به فرد حضرت علی (ع) نظیر دوست و برادر و وصی رسول خدا (ص) از احترام فوق العاده ی حضرت فاطمه (س) به همسرش حکایت دارد. فاطمه (س) فرزندانش را نیز با الفاظ و عبارات خاصی که نشان دهنده ی اوج محبت و احترام نسبت به آنها بود، صدا می زد. فاطمه (س) فرزندانش را با عبارات «قره عینی و ثمره فوادی» صدا می زد.
▪️فرزندان نیز به پیروی از سبک خانوادگی خود، پدرشان را به احترام صدا می زدند. علی (ع) در این باره می گوید: «تا رسول خدا (ص) زنده بود، حسن مرا ابوالحسین صدا می زد و حسین نیز ابوالحسن می خواند و هر دو جدشان را پدر صدا می زدند و پس از رحلت آن بزرگوار مرا پدر خواندند» (خوارزمی، 1375: 160؛ صبوری، 1392: 241).

▪️احترام بین زن و شوهر باید متقابل باشد و به کار بردن نام ها و لقب های نیکو باعث افزایش اعتماد به نفس، آرامش خاطر و محبت بین آنها به ویژه فرزندان می شود. برخی از اختلافات خانوادگی ناشی از تحقیر و توهین یکدیگر با استفاده از اسامی زشت، نسبت های ناروا و یا تمسخر نام و شغل و فامیل همدیگر است.