خداوند در قرآن وعده داده که در برابر کارهای خوب بنده ها ده برابر به آن ها اجر و ثواب می دهد اما در برابر کارهای بد و گناهان فقط یک گناه نوشته می شود .

لذا در روایات هست که فرمودند وای برکسی که یک دانه ای هایش ، بر ده تایی هایش غلبه کند یعنی گناهانش از کارهای خوبش خیلی بیشتر باشد .

این لطف خداست که شرایط را همه جوره برای ما فراهم کرده تا ما هم امید وار شویم و هم تشویق.

در روایت آمده است که خیر دنیا و آخرت در حسن ظن به خداست .

بیایید از امروز به خدا خوش گمان باشیم . در زندگی مان تلاش کنیم و به خدا هم اعتماد داشته باشیم . با خدا طوری باشیم که اگرخدا صلاح دانست بهمال زیادی ندهد به خدا اعتراض نکنیم و اگر دیدیم کسی پول زیادی دارد باعث نشود به خدا بدبین و بدگمان شویم . مثل مریض که به دکتر خوش گمان است  و هر دارو و درمانی که دکتر صلاح بداند و باریش تجویز  کند ، از دکتر تشکر می کند و پول هم به  او می دهد ما هم باید اگر تلاشمان را کردیم و بندگی خدا را هم کردیم هر وضعیتی که خدا برای ما صلاح دانست شکرگزار باشیم .

نق نزنیم و غر نزنیم از خدا بدگویی نکنیم شکایت خدا را به کسی نکنیم .پس به بخشش و آمرزش خدا هم خوش گمان باشید.

البته ماباید مقید به مسائل دینی باشیم ، اما اگر زمانی از دستمان در رفت و گناه کردیم ،گمان نکنیم که خدا مارا نمی آمرزد.توبه کنیم دعا کنیم خدا هم حتما گناه ما را می آمرزد .اما نباید باعث شود که شیطان ما را گول بزند و همه اش گناه کنیم . بلکه اگر نادانسته گناه کنیم و توبه بکنیم خدا می بخشد.

باید باور کنیم که خدا هست.خدا باید در دلت حضور داشته باشد . اگر فقط به زبان بگویی خدا به درد نمی خورد ،کار کنیم که دلمان خدا بگوید. قدیمی ها بیشتر خدا را باور داشتند . به همین ، دلیل مالشان را حلال می کردند به نماز و روزه هاشان دقت می کردند ،کفنشان را از مال حلال می خریدند و آماده می کردند سعی  میکردند گناه نکنند آماده مرگ می شدند.

الان قدری باور مردم به خدا کم شده و به همین دلیل است که جامعه پر از گناه شده است . خیلی ها پیر شده اند اما هنوز سال خمسی ندارند و یک بار هم خمس مالشان را نداده اند . خب چرا؟پیر شده اما هنوز حمد و سوره نمازش غلط است . پیر شده اما هنوز دنبال عبادت و خدا نیست و دنبال گناه و شیطان است.

اگر ما یقین داشته باشیم که خدا داریم ،اصلا شب ها خوابمان نمی برد و به این راحتی نماز صبحمان قضا نمی شود ،اهل سحر می شویم .

اگر باورمان به خدا را درست کنیم خیلی چیزها درست می شود.

در روایات هست روزگاری می آید که از اسلام چیزی جز اسم باقی نمی ماند .الان در جامعه ما فقط اسم اسلام باقی مانده است ..حتی فرقی بین مسلمان و یهودی و مسیحی …نیست . شما در خیابان که راه می روی متوجه نمی شوی که چه کسی به چه دینی  است . همه شبیه هم شده  اند . همه یکجور لباس می پوشند ،یکجور رفتار می کنند ،خیلی از خانم ها با اینکه مسلمان و شیعه هم هستند ، ولی بد حجاب هستند! اغلب مردها اصلا برایشان فرقی ندارد که به چه دینی هستند .

اما در قدیم این نبود .حتی قیافه مسلمانان با مسیحیان و یهودیان فرق می کرد. لباسشان فرق می کرد .رفتار و برخوردشان فرق میکرد.

این هم از گرفتاری هایی است که امروز ما به آن مبتلا شده ایم .در جامعه ای زندگی می کنیم که خیلی ها به دین پایبند نیستند .حتی بعضی با دین هم مخالف اند و اگر ببیند شما مقید به مسائل دینی هستید شما را مسخره می کنند،یا به شما اهانت می کنند ،یا شما را اذیت می کنند.

لذا ما باید هر طوری که می توانیم سعی کنیم که از اسلام فقط اسمش باقی نماند.احکام اسلام و دستورات دین را در جامعه  پیاده کنیم .مسئولان کشور هم وظیقه دارند تلاش کنند تا جامع به سمتی برود که معلوم بشوداینجا جامعه اسلامی است .

مردم هم باید به سهم خوددر این زمینه سعی کنند و هرکاری که می توانند انجام دهند تا احکام اسلام در جامعه پیاده شود.

هرکسی حداقل در خانواده خودش این تلاش را بکند .حداقل کاری کند که در خانه و خانواده اش اسلام غریب نباشد،خدا غریب نباشد ، دین غریب نباشد.

بیایید کاری کنیم که خدا و اسلام در جامعه غریب نباشد 

رسول خدا(ص)وارد مسجد شدند ودیدند که زیدبن حارثه در گوشه ای نشسته و رنگ و رویش زرد است.

فرمودند:ای زید!حالت چطوره است؟شب را چگونه صبح کردی؟

زید گفت :شب را در حال یقین ،صبح کردم.حضرت فرمودند :هر چیز علامتی دارد.علامت یقین تو چیست ؟

گفت علامتش این است که شب ها خوابم نمی برد .

حالا ما وقتی می خوابیم ،دیگر راحت بیدار نمی شویم . حتی برای نماز صبح هم بیدار نمی شویم.اگر کسی ما را بیدار کند باز هم فایده ای ندارد.بعضی را که باید در منجنیق بگذارند و پرتابشان کنند تا شاید بیدار شوند .

این خواب سنگین به این دلیل است که ما یقین به خدا و قیامت نداریم. اگر ذره ای به این یقین داشتیم ،اصلا به این راحتی خوابمان نمی برد.

خروس ها یقینشان از ما بیشتر است .مگر خروس ساعت کوک می کند که هر سحر سر وقت می خواند ؟مگر کسی او را بیدار می کند ؟

نه !خودش وظیفه اش را به وقتش انجام می دهد >برای همین است که شاعر می گوید :

کم ز خروسی مباش ، مشت پری بیش نیست 

از سر شب تا به سحر ذکر خدا می کند .