در روایات هست روزگاری می آید که از اسلام چیزی جز اسم باقی نمی ماند .الان در جامعه ما فقط اسم اسلام باقی مانده است ..حتی فرقی بین مسلمان و یهودی و مسیحی …نیست . شما در خیابان که راه می روی متوجه نمی شوی که چه کسی به چه دینی  است . همه شبیه هم شده  اند . همه یکجور لباس می پوشند ،یکجور رفتار می کنند ،خیلی از خانم ها با اینکه مسلمان و شیعه هم هستند ، ولی بد حجاب هستند! اغلب مردها اصلا برایشان فرقی ندارد که به چه دینی هستند .

اما در قدیم این نبود .حتی قیافه مسلمانان با مسیحیان و یهودیان فرق می کرد. لباسشان فرق می کرد .رفتار و برخوردشان فرق میکرد.

این هم از گرفتاری هایی است که امروز ما به آن مبتلا شده ایم .در جامعه ای زندگی می کنیم که خیلی ها به دین پایبند نیستند .حتی بعضی با دین هم مخالف اند و اگر ببیند شما مقید به مسائل دینی هستید شما را مسخره می کنند،یا به شما اهانت می کنند ،یا شما را اذیت می کنند.

لذا ما باید هر طوری که می توانیم سعی کنیم که از اسلام فقط اسمش باقی نماند.احکام اسلام و دستورات دین را در جامعه  پیاده کنیم .مسئولان کشور هم وظیقه دارند تلاش کنند تا جامع به سمتی برود که معلوم بشوداینجا جامعه اسلامی است .

مردم هم باید به سهم خوددر این زمینه سعی کنند و هرکاری که می توانند انجام دهند تا احکام اسلام در جامعه پیاده شود.

هرکسی حداقل در خانواده خودش این تلاش را بکند .حداقل کاری کند که در خانه و خانواده اش اسلام غریب نباشد،خدا غریب نباشد ، دین غریب نباشد.

بیایید کاری کنیم که خدا و اسلام در جامعه غریب نباشد 

رسول خدا(ص)وارد مسجد شدند ودیدند که زیدبن حارثه در گوشه ای نشسته و رنگ و رویش زرد است.

فرمودند:ای زید!حالت چطوره است؟شب را چگونه صبح کردی؟

زید گفت :شب را در حال یقین ،صبح کردم.حضرت فرمودند :هر چیز علامتی دارد.علامت یقین تو چیست ؟

گفت علامتش این است که شب ها خوابم نمی برد .

حالا ما وقتی می خوابیم ،دیگر راحت بیدار نمی شویم . حتی برای نماز صبح هم بیدار نمی شویم.اگر کسی ما را بیدار کند باز هم فایده ای ندارد.بعضی را که باید در منجنیق بگذارند و پرتابشان کنند تا شاید بیدار شوند .

این خواب سنگین به این دلیل است که ما یقین به خدا و قیامت نداریم. اگر ذره ای به این یقین داشتیم ،اصلا به این راحتی خوابمان نمی برد.

خروس ها یقینشان از ما بیشتر است .مگر خروس ساعت کوک می کند که هر سحر سر وقت می خواند ؟مگر کسی او را بیدار می کند ؟

نه !خودش وظیفه اش را به وقتش انجام می دهد >برای همین است که شاعر می گوید :

کم ز خروسی مباش ، مشت پری بیش نیست 

از سر شب تا به سحر ذکر خدا می کند . 

بعضی می گویند:چرا ما باید نماز و  قرآن را عربی بخوانیم.ما فارس هستیم.

خب این ها از لحاظ فکری مریض هستند . چون همین شخص تابه حال نشده که به دکتر بگوید:چرا این نسخه را انگلیسی می نویسید . ما که فارس هستیم .پس نسخه را فارسی بنویس!

اما پای دین و خدا که وسط می آید می گوید:چرا من نماز را باید عربی بخوانم یا چرا قرآن و دعاها به زبان عربی است.

شیعه ای در سال های خیلی قبل در بیمارستان شوروی بستری بود.دکتر می آید و می بیند که این مریض قرآن می خواند. دکتر به او می گوید :این قرآن عربی است و تو که نمی فهمی . پس چرا می خوانی ؟

این مریض در جواب می گوید :آقای دکتر !نسخه هایی که شما به ما می دهی هم ما نمی دانیم چیست.اما با این حال آن نسخه را می گیریم و می بریم.داروخانه آن را می خواند و به ما دارو می دهد ما هم می خوریم .

دین هم به ما دستور داده قرآن بخوانی که برای مریضی های روحی ، خوب است ما میخوانیم.

لذا اگر کسی این اشکال را گرفت ،شما هم این جواب را بدهید.

کسانی که اعمال خوب زیادی انجام می دهند،نماز می خوانند ، روزه می گیرند،خمس و زکات می دهند،اخلاق خوب دارند، اما در اعتقاداتشان شک دارند و به یقین نرسیده اند، آن شک ، بعد از مدتی اعمالشان را از بین می برد.

ما بسیاری را دیده ایم که مدتی اهل مسجد و هیئت و خدا و پیغمبر بوده اند،اما چون به دنبال یقین در اعتقاداتشان نرفته اند ،و به دنبال این نرفته اند که  عقایدشان را از راه صحیح یا بگیرند،بعد از مدتی ،دیگر به مسجد نیامده اند و حتی دیگر نماز هم نخوانده اند.

زیر بنای اعمال خوب،اعتقادات درست و صحیح و یقین به آن هاست.

از خدا یقین بخواهید،و اگر می بینید شیطان گاهی شما را در اعتقادات وسوسه می کند،زیاد یاد خدا کنید.

ذکر لاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم هم خیلی در وسوسه ها موثر است

روح انسان خسته می شود؛ همانطور که بدن انسان خسته می شود.

وقتی بدن خسته می شود با استراحت و خوابیدن ، خستگی اش را رفع می کنیم .

خستگی روح را هم باید با شنیدن موعظه رفع کنیم .

مقید باشیم ،هم خودمان و هم خانواده مان ، حداقل در هفته یک بار به جلسه موعظه برویم و موعظه بشویم ، این شنیدن موعظه اثرات زیادی دارد.

موعظه باعث می شود آدم بیدار شود و غفلت از او دور شود.